جامعهشناسی در اروپای اواخر قرن نوزدهم در لحظاتی متولد شد که جامعهی اروپایی دستخوش تحولی بنیانی بود. مدرنیته با همهی تجلیات ذهنی و عینیاش با شتاب به پیش میرفت و فراگیری باور به فردیت، پیوندهای جمعی استوار را دود میکرد و به هوا میفرستاد. جامعهشناسانِ نخستین به ویژه آگوست کنت و امیل دورکیم در چنین زمانهی آشفتهای زیستند و حوزهی فکریای را پایهگذاری کردند که جامعهشناسی نام گرفت.