داستان «دربند» همان داستان کلیشه‌ای میشی در دهان گرگهاست. داستان از آنجا آغاز می‌شود که دخترکی شهرستانی، ساده و متین در یکی از دانشگاه های تهران رشته پزشکی قبول شده است و دست بر قضا از خوابگاه جا می ماند و مجبور می‌شود در تهران خانه اجاره کند. روند ابتدای فیلم کمی تند به نظر می‌آید. انگار عجله ای عمدی وجود دارد تا داستان به یک نقطه خاص برسد و این نقطه همان آشنایی مریم (نازنین بیاتی)، همان

مردم چوآ عضو قبیله‌ی مالاوی هستند و در افریقای جنوبی و مرکزی ساکن هستند. قبیله‌ی مالاوی به‌دلیلِ گرمی و صمیمیت مردمش، اغلب «قلبِ گرمِ افریقا»شناخته می‌شود. مردم این قبیله عموماً در کلبه‌های کنار هم، با خانواده‌های گستردة خود زندگی می‌کنند.
فرهنگ مردم چوآ قدمت بسیار زیادی دارد؛ از آغاز هزارة اول. زبان محلی آن‌ها چیچِوا است که زبان ملّی مالاوی‌ها نیز هست.

پیوست: 

African Masks, Malawi.pdf

فیلم "هیس؛ دخترها فریاد نمی زنند" صحبت از ناگفته ها می کند. حرف هایی که نباید زده شوند چرا که کسی پذیرای آن ها نیست. موضوع فیلم که به تجاوز جنسی به دختران خردسال می پردازد، بحثی اینگونه را به میان می کشد. عرفی که زخم های کهنه بر روح و روان کسانی بر جای می گذارد که به هر طریقی گرفتارش می شوند. با اینحال، بحث ناگفته ها در اینجا صحبت از موضوع فیلم نیست. حرفی دیگر است که تابوی ناگفته ی دیگری

تصویر: اپرای جدید قاهره
سالن اپرای قاهره که در سال ١٩٥٠ به لطف گسترش روابط بین قاهره و شوروی تاسیس شده بود برای بقای خویش می بایست مبارزه کند  و خود را با تحولات سیاسی کشور تطبیق دهد .
به نام پدر ، پسر و روح القدس.
این است عبارتی که قوی سفید لحظاتی قبل از گشودن بال های خیالی خود و قرار گرفتن در پرتو نورافکن ها ادا می کند .

در مطلب پیش‌رو، در ادامه‌ی مطلب هفته‌ی گذشته، به معرفی دو نقاب دیگر از نقاب‌های ساخته‌ی مردم قبیله‌ی یوروبا خواهیم پرداخت. این هفته، دو نقاب جدید را در کنار دو نقاب هفته‌ی گذشته آورده‌ایم تا شباهت‌ها و تفاوت‌های هریک در کنار یکدیگر مشاهده شود.همه‌ی آن‌ها ساخته‌ی دست مردم یوروبا هستند. یوروبا، نام یکی از اقوام بزرگ افریقایی است که در افریقای غربی واقع شده و حدوداً یک‌سوم جمعیت کشورنیجریه را تشکیل می‌دهد.

پیوست: 

Yoruba (part 3).pdf

دومین نشست «انسان، شهر، سینما» روز سه‌شنبه پنجم شهریورماه در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد. در این نشست، پس از نمایش فیلم وقت بازی (ژاک تاتی، 1967) دکتر امیرعلی نجومیان به تحلیل آن پرداخت. وقت بازی چهارمین ساخته تاتی، یک کمدی آوانگارد است که ماجراهایش در پاریس می‌گذرد. این فیلم که ساختش سه سال زمان برد، در زمان خود مورد استقبال قرار نگرفت و در گیشه شکست خورد. اما امروز به عنوان

این هفته به معرفی دو نقابِ دیگر از نقاب‌های مردم یوروبا می‌پردازیم. قبیله‌ی یوروبا، یکی از اقوام بزرگ افریقایی است که در امتداد مرز بین جنوب‌ غربی نیجریه و بنینِ امروزی (داهومی) قرار دارد و یک‌سوم جمعیت کشور نیجریه را تشکیل می‌دهد.

پیوست: 

Yoruba (part 2).pdf

فرهنگ های ابتدایی به خوبی کلیت های یکپارچه ای را بر می سازند که اهداف و تمایلات علمیِ زیباشناسانه و همچنین تحلیلی را برآورده می سازند، مطالعه ی این فرهنگ ها، بیشترین روشنایی را آنگاه بر مسائل مربوط به رابطه‌ی هنر و جامعه ی کنونی‌مان می افکَنَد که ما کیش های ابتدایی را مطالعه می‌کنیم و نه آنگاه که مقولات محدود امروزیِ خود را دنبال می‌کنیم و می‌کوشیم تا از موسیقی ابتدایی یا طراحی ابتدایی سخن بگوییم.

و این هم جهان هال هارتلی جهان نومیدی، ناکامی، حتمیت، گریزناپذیری، وحشت، شکوه و خشم، درد و دلهره، رنج و تشویش، عذاب، محنت و مرگ و اعتراض، اعتراض به هرکس و هر چیزی که مسئول است: خدایان، طبیعت، شانس و یا شرایط. جهان تراژدی در عصر مدرن. روایت انسانهایی باطنا شریف و والا که در جامعه ای بیمار و به لحاظ اخلاقی، فاسد و منحط در تقلا و تلاشی پیگیر برای وارستگی و پایبندی به اصول

این هفته به معرفی دو نقاب از نقاب‌های مردم یُروبا می‌پردازیم.گِلید فرقه‌ای در بـِنین و غرب نیجریه است که مربوط به دلجویی از جادوگران است.

نقاب گِلید توسط مردم یُروبا که در امتداد مرز بین جنوب‌ غربی نیجریه و بنینِ امروزی (داهومی) زندگی می‌کنند، استفاده می‌شود.

پیوست: 

Yoruba Masks.pdf

مقدمه : اصغر فرهادی کارگردان شهیر و صاحب سبک ایرانی همواره در مصاحبه‌های مطبوعاتی و توضیح آثارش، می‌گوید که تراژدی در دوران مدرن متمایز با دوران و اعصار پیشین خود، بر محوریت تقابل خیر و شر پی‌ریزی نشده و دیگر در چنین آثاری نمی‌توان شخصیت‌های داستان را در دو جبهه‌ی خوب و بد قرار داد و چنین مرزبندی‌هایی را انجام داد. فیلمساز خود را روایتگر تراژدی مدرن می‌داند.

«تو به راستی خدای منی! چرا که تو نمی‌توانی خدای آنانی باشی که اعمالشان مظهر مخوف‌ترین جلوه‌های غیاب جنگ‌افروزانه خداوند است.»... (نقل قول امانوئل لویناس از یوسل)
به راستی چگونه است که «انجیل به روایت متی» ساخته پیر پائولو پازولینی الهام‌بخش رخداد تازه‌ای در عرصه نسبت الهیات و سینما است؟ اگر به

از این هفته، بررسی نقاب‌های قاره‌ی افریقا را آغاز می‌کنیم و اولین قومی که به آن‌ها خواهیم پرداخت، مردم دَن (Dan) هستند.
جیو یا دَن، یک گروه قومی است که در شمال شرقی لیبریا و ساحل عاج زندگی می‌کنند، به زبان دَن صحبت می‌کنند و همسایه‌ی گوروها، گه‌ره‌ها و مانوها هستند.

پیوست: 

Dan.pdf

تقریباً می توان گفت در تمام فیلمنامه هایی که فرهادی تا کنون، فیلم هایش را بر آن ها بنا نهاده است، از «رقص در غبار» تا «گذشته»، جهان های داستانی بر منطق پارادوکسی استوار بوده اند. فرهادی در تمام این فیلمنامه ها بر بستر محتواهای روایتی گوناگون، مجموعه ای از تقابل های دوتایی را شکل داده و به تبیین داستانی دیفرانس ها یا تمایز و تعویق هایی پرداخته است.

در مطلب پیش رو، چهارنقاب پایانی از آمازون معرفی می‌کنیم.

برای مشاهده‌ی متن‌ها و نقاب‌ها، در زیر کلیک کنید:

پیوست: 

amazon 4.pdf

پیش در آمد:دیالکتیک هوشیاری و هشدار، مقاله ای ست که به یکی از جوان ترین چهره های مستقل سینمای ایران می پردازد: سعید عقیقی
این مقاله گاهی از جز به کل می رود و گاهی از کل به جز و در این مسیر سعی می کند با بررسی فیلمنامه های وی شمایی از آثار او را به نمایش بگذارد. هر کدام از فیلمنامه های عقیقی نیازمند تحلیل و بررسی دقیق و مفصل اند. اما اینجا با اشاراتی گاه کلی و گاه جزئی به تحلیلشان می