چون هر سفرنامه ای که می نوشتم، دوستان گلایه و شکایت می کردند که چرا آنها را هم با خودم نمی برم، این بار وقتی برنامه نهایی صعود به دماوند برای نیمه پایانی مردادماه تعیین شد، فراخوانش را روی وبلاگ و صفحه ام در شبکه های اجتماعی درج کردم. همانطور که انتظار داشتم، بیشتر افراد می آمدند و کامنت می نوشتند که خیلی دل شان می خواهد بیایند، اما متأسفانه کار فوری پیش آمده و نمی توانند. برخی هم واقعاً نمی

پیوست: 

مربوط به دماوند.pdf

27 سپتامبر هر سال که برابر با 5 مهرماه می شود، از سوی سازمان جهانی گردشگری به عنوان روز جهانی گردشگری نامگذاری شده است. سازمان جهانی گردشگری هر سال در این روز، یک موضوع مرتبط با گردشگری را برجسته کرده و برنامه های روز گردشگری آن سال، متناسب با موضوع برگزیده اجرا خواهد شد. امسال نام «گردشگری و آب: حفاظت از آینده مشترکمان» بر این روز نهاده شده است. چرا که امسال،

اخیراً وقتی داشتم در حیاط دانشگاه هاروارد قدم می زدم، به وسیله دو توریست و دوربینشان متوقف شدم. آنها ازم درخواست کردند که اگر ایرادی ندارد، در کنار سَردَرِ سنگی حکاکی شده پوندهال با مضمون «مدرسه حقوق هاروارد» ازشان عکسی بگیرم. همینکه عکس گرفتم، یکی از آنها بعد از کلی جستجوی طولانی در محوطه دانشگاه برای یافتن هر اعلامیه رسمی و قابل عکس گرفتنی که نشان دهنده این مکان و در واقع هاروارد باشد،