ز. ر: با تشکر از اینکه دعوت به مصاحبه را بپذیرفتید. لطفا مختصری درباره سابقهی حرفهایتان بفرمایید.
بهروز ملبوسباف: نام من بهروز ملبوسباف اصفهانی است. زاده اصفهان در سال ۱۳۵۲ هستم و میشه گفت که اهل محله خاصی نیستم البته پدر و مادرم اهل جویباره اصفهان هستند. ولی چون پدر کارمند بودند ازکودکی به ترتیب در شهر یزد و بعد تهران و در سنین پایان راهنمایی
مباحثی که در اینجا مطرح می شود یعنی سه حوزه قانون (در معنای شکل و محتوای دولت سیاسی)، رسانه (یا نظام اطلاع رسانی و انتشار دانش و شناخت در بخش عمومی یک جامعه) و سرمایه (یا نظام اقتصادی که در حال حاضر جز شکل سرمایه داری متاخر، شکل تحقق یافته و تعمیم یافته دیگری در جهان ندارد، اما صدها آلترناتیو غیر محقق شده را در برابر خود می بیند)، هر سه در طول صد سال گذشته به
اصولا پژوهش های اجتماعی و فرهنگی نمی توانند و بهتر است از الگو های واحدی تبعیت نکنند تا تنوع و گوناگونی آنها سبب غنای هر چه بیشترشان شود. اما اگر منظور از این پرسش آن است که الگوهای علمی که به کار می روند دارای عقلانیت و وحدت رویه ای نسبی و قابل دفاع هستند باید متاسفانه بگویم چنین نیست
موضوع این گزارش بررسی حقوق کارگران و اتحادیههای کارگری مصر در قانون پیشنهادی محمد مُرسی از دیدگاه کنفدراسیون بین المللی اتحادیههای کارگری است که بنا به نتایج رسمی همهپرسی که روز سه شنبه پنجم دی ماه اعلام شد با آرای 63.8 در صد (10.64 میلیون نفر) شرکت کنندگان (16.70 میلیون نفر) در همه پرسی یا درواقع با آرای 20.5 درصدِ واجدین شرایط شرکت در همه پرسی ( 51 میلیون و 919 هزار نفر ) به تصویب رسید.
در تأمل اولیه درباره چیستی ورزش اگر آن را نوعی کنش اجتماعی و یا یک نهاد اجتماعی قلمداد کنیم بی شک جامعه شناسی اولین علمی است که برای بررسی موضوع ورزش دارای صلاحیت است، از طرف دیگر چون ورزش فعالیتی انسانی و فرهنگی است پس پای علم انسان شناسی نیز به میان می آید. لذا برای بررسی موضوع ورزش از منظر این دو علم پرسش هایمان را با دکتر ناصر فکوهی در میان
دکتر ناصر فکوهی، انسانشناس و استاد دانشگاه تهران با این جمله در گفتوگویی که پیش رو دارید، حادثه نظامآباد تهران را که طی آن جوانی در هفته پایانی مهرماه امسال 12نفر را قربانی ضربات خود کرد، تحلیل کرده است. سالهاست که پلیس بهویژه در هشت سال اخیر با برگزاری عملیاتهای ضربتی در این محله عدهای را بهعنوان «اراذل و اوباش» دستگیر و در همین محله گردانده است. حال این سؤال مطرح
فیلمنامه هوگو بهدلیل توجه نویسنده به تاریخ سینما و داستانی که از با سینما از درون سینما روایت میکند مورد توجه قرار گرفت. این فیلمنامه در دورهای ساخته شد که رویکرد هالیوود به گفتمان رویای بازگشت به سینمای کلاسیک بود و از همین منظر توانست مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر فیلمنامه درباره تولد تکنیک در سینماست که مارتین اسکورسیزی نیز بر همین مبنا فبلمنامه را با تکنیک سه بعدی
ژورنالیسم حقوقی قالبی است که برخی آن را مفهومی متناقض معرفی میکنند چرا که ژورنالیسم را به شتابزدگی محکوم میکنند و حقوق را به تدقیق و بررسی جزییات مفتخر میکنند. واقعیت این است که ژورنالیسم حقوقی امروز پای خود را در رسانهها باز کرده است. به نظر میرسد امروز وقت آن رسیده که نقاط ضعف و قوت این صفحات مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. اساتید و حقوقدانان زیادی را در لیست مدعوین قرار دادیم.
-آیا می توان کنش انتقادی را جوهره کار روشنفکری دانست؟ خاصه در جهان امروز که ما با بیشتر با «متخصص» و «کارشناس» روبرو هستیم که در پی بازتولید وضعیت موجود هستند، آیا همچنان گفتمان انتقادی جوهره کار روشنفکری است؟آیا در جهان امروز ما با دوران حضیض روشنفکری مواجه نیستیم؟
روز 16 آذر در ایران به نام روز دانشجو نامگذاری شده است. روزی که به یاد سه دانشجو که در اعتراض به دیدار رسمی نیکسون و از سرگیری روابط ایران با بریتانیا در دانشگاه تهران کشته شدند، گرامی داشته میشود. گره زدن این واقعه تاریخی با روز دانشجو این تصویر را در ذهن پدید میآورد که دانشجو سیاسی و معترض است. سیاسی به این معنا که نسبت به شرایط جامعه حساس است و از خود واکنش نشان میدهد. اما آیا دانشجو
منتسکیو: قانون به طور عام یعنی عقلانیت انسانی به مثابه عقلانیتی که [بتواند] بر تمام مردمان جهان حکم براند و قوانین سیاسی و مدنی هر ملتی نباید جز مواردی خاص باشند که این عقلانیت انسانی حکم می راند. (روح تلقوانین)