یکی از شاخههای نوظهور و صدالبته پرطرفدار انسان شناسی در سال های اخیر، انسان شناسی هنر بوده است. انسان شناسی که خود را علم مطالعه انسان در همه ابعادش معرفی می کند، در شاخه هنر با وسواس و دسته بندی خاصی عمل می کند. انسان شناسی هنر به سه دسته هنرهای دیداری، اتنوموزیکولوژی و هنرهای اجرایی (یا نمایشی) تقسیم می شود.
واژه ها قراردادهایی هستند که فهم مشترک از جهان پیرامون را برای کسانی که به یک زبان تکلم می کنند مهیا می سازد.فهمی که دامنه ای وسیع دارد و از مکالکات روزمره تا اندیشیدن درباره مفاهیم انتزاعی انسان را شامل می شود. به این ترتیب واژه ها در هر فرهنگ ابزار قدرتمندی برای بیان همان فرهنگ هستند.در عین حال وابستگی ایدولوژی به ساختار زبانی ، اهمیت واژه ها را تا برقراری رابطه مستقیم میان زبان و قدرت پیش
تحقیق درسی
دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، گروه انسان شناسی، دی ماه 1391
چکیده: در این تحقیق به بررسی مسائل اجتماعی، فرهنگی تاثیر صدای مدرسه بر خانه های مجاور آن و بررسی این صداها بصورت آلودگی صوتی
انسان شناسی و فرهنگ در چارچوب پروژه های خود در تدوین تاریخ فرهنگی ایران مدرن به ویژه در حوزه مدرن شهری و در طول صد سال اخیر از همه همکاران، علاقمندان و خوانندگان خود دعوت به مشارکت می کند. هدف در مرحله نخست گرد آوری بیشترین تعداد ممکن مواد اتنوگرافیک در حوزه شهری است.
در این نبشته ی کوتاه، ساختار، محتوا و مفهوم تصنیفی را از شمال افغانستان مورد بررسی قرار میدهم که در آن سراینده، تجربه های زیارت خود را از سفر زیارتی به "زیارتگاه [حضرت] علی" در مزار شریف روایت میکند. بعد از بحثی در مورد پیشینه ی این تصنیف و چگونگی ثبت آن، متن آن به شکل فارسی اصیل افغانی و ترجمه ی انگلیسی آن همراه با یادداشتهایی ارایه می شود. تحلیل نهایی نشان میدهد که چگونه ساختار محکم و سبک تصنیف به
اگر موسیقی ، کلام و دیگر صداها، چه طبیعی و چه تولید شده توسط بشر ، دیگر طنین انداز نشوند، چه چیزی از آنها باقی می ماند؟ صداهایی که در گذشته وجود داشته اند، تا چه اندازه با صداهای امروز فرق دارند؟ ما تا چه اندازه یادمان می ماند که چه صداهایی را شنیده ایم؟ چه معانی و عواطفی را می توان به صداهای گذشته نسبت داد؟ چرا صداهای آشنا اغلب در ما حس نوستالژی ایجاد می کنند؟ ما چه صداهایی را متعلق به گذشته دور می دانیم؟
«آنچه شنیدید، اثری بود در مایه دشتی با سهتار احمد عبادی و ...» جملاتی مانند این که یادآور مجموعه برنامههای «گلها» است، برای بسیاری به عنوان رازی ناشناختی جلوه میکند که تنها برخی از اهالی موسیقی میتوانند به آن دسترسی داشته باشند. تا پیش از آغاز فعالیت رادیو در ایران، مفاهیمی چون شور، ماهور، همایون و گوشه و دستگاه و ردیف را تنها آشنایان موسیقی ایران شنیده بودند و میشناختند اما رادیو این مفاهیم را همگانی کرد.
ارمنیان در حوالی قرن دهم هجری/ هفدهم میلادی به ادبیات عاشقی روی آوردند. اما موضوع جالب توجه آن است که اولین نمونههای شعر عاشقی، در نواحی ارمنینشین خارج از سرزمین ارمنستان و بدون شک، تحت تأثیر عاشقهای ترک زبان به وجود آمدند. تا به امروز، محققان ارمنی در این موضوع اتفاق نظر دارند که ادبیات عاشقی ارمنی ابتدا در جلفای اصفهان و بلافاصله بعد از کوچ ارمنیان از جلفای ارس به
ماه رمضان آغاز شده است.آیین رمضان مانند همه آیین های مستقر در فلات ایران توام و همراه با موسیقی است.این یادداشت ،با این بهانه، نگاهی به موسیقی مذهبی انداخته است: موسیقی مذهبی توامان مفهومی عام و خاص دارد. به طور کلی هر نوع موسیقی که استفاده مذهبی دارد و یا از طریق نفوذ مذهبی شکل گرفته است -حتی اگر خاستگاه مذهبی نداشته باشد- موسیقی مذهبی نام دارد.این تعریفی عام از موسیقی مذهبی است.در معنای خاص
اسپینوزا : اگر می شد به همان سادگی که بر زبان سلطه می یابیم، بر روح انسان ها نیز سلطه می یافتیم، دیگر هیچ حکومتی خود را هرگز در خطر نمی دید و هیچ دولتی نیازی به اعمال خشونت احساس نمی کرد، رساله الهیاتی - سیاسی، 1670