موزه لوور بزرگ ترین موزه پاریس از نظر مساحت و یکی از مهم ترین موزه های دنیاست. این موزه در مرکز شهر پاریس و در ساحل سمت راست رود سن و خیابان ریوولی قرار دارد. ساختمان آن نیز، یک کاخ سلطنتی قدیمی  موسوم به کاخ لوور است.

تصویر: سیمون دوبووار، ژان پل سارتر و ارنستو چه گوارا(کوبا، 1960)
جان جراسی، نویسنده امریکایی در کتاب فلسفی خود: «نقدی بر منطق دیالکتیک» (١٩٦٠)، در مصاحبه با ژان پل سارتر برنامه انقلابی خود را به صورتی تصویری تلخیص می کند.

دنیای زیر زمینی متروی پاریس، شهری یگانه را می سازد که در آن روزانه صدها هزار نفر دائما جابجا می شوند. راهروهای آن، آغشته به بوی ناخوش تلنبار شده هر گونه ترشح بدن انسان و حیوان و فوج عظیم ده هزار نفری آدمی که هر لحظه به سرعت، بدون هیچ توجهی به هیچ کس و هیچ چیز، با صورت هایی که بطور فجیعی بی تفاوت است، فقط از کنار هم عبور می کنند ... تصاویر سرگیجه آور تبلیغاتی، صدای تکراری پیام های

با تماشای این سفره‌های رنگارنگِ آب، درخشان چون جواهر و ماهی‌های قرمز خُرد و باریک، یادآور پروانه ماهی و پرنده ماهی و خورشید ماهی و زرین ماهی و عنبر ماهی، نفس تازه می‌کنم؛ چون از سویی، آب روشنایی است، آب آبادانی است، آب داند که آبادی کجاست و راهش را همواره به نرمی یا سیل آسا می‌گشاید و چون یکجا ماند، می‌گندد؛ ازینرو آب به غربال پیمودن و آب به ریسمان بستن و آب در قفس کردن و آب در هاون سودن

گفته‌ی معروف «جنگْ روش یزدان برای آموزش جغرافی به آمریکایی‌هاست» به آمبروز بیرس تعلق دارد. به‌رغم مباحث ملی پردامنه در باب مداخله در سوریه، پر بی‌راه نیست که اغلب آمریکاییان نتوانند سوریه را بر روی نقشه پیدا کنند. در ادامه نکاتی کلیدی در مورد سوریه می‌آید که کوشیده‌ام بر آن‌ها تأکید کنم.

جنگ الجزایز از زبان رزم آورانش
طی چندین دهه، سرگذشت جنگ الجزایر را مورخان –و شاهدان– فرانسوی به انحصار خود درآورده بودند. اکنون روایات مجاهدین و «جنود» (سپاهیانی) رو به فزونی نهاده است که هشت سال در برابر [نیروهای] استعمار مقاومت کردند. این شهادت ها، با همه محدویت هایشان، آغاز دریدن پرده سنگین سکوتی است که تاریخ‌نگاری رسمی در الجزیره بر آن دوران افکنده. اما برخی پرهیزه [تابو] ها همچنان دست نخورده باقی مانده اند.

افشاگری های آقای ادوارد اسنودن از خصلت رشد یابنده جاسوسی امریکا، واکنش هایی بزدلانه  ازسوی رهبران اروپایی پدید آورد.  اما این رهبران در متوقف کردن هواپیمای رییس جمهوری بولیوی، اوو مورالس، که مظنون به همراه بردن اسنودن فراری بود، تردید نکردند.

*مقدمه‌ی مترجم: مقاله‌ی پیش رو، که به قلم یکی از تاریخ‌نگاران مشهور تاریخ قرن بیستم فرانسه نگاشته شده، هر چند سعی دارد صحبت از «می 68» و میراث‌داران آن را با نگاهی تردیدآمیز نسبت به دستاوردهای جنبش روایت کند، اما خود از تردید و دودلی در ارائه‌ی همین روایت رنج می‌برد. ژیلدا یک‌جا از نامربوط بودن مطالبه‌ی «بدیل» به واقعیات در جهان لیبرال/نولیبرال کنونی می‌گوید و جای دیگر از «امید» به الگوگیری‌

تینوش نظم جو مترجم دوسویه تئاتر کشورمان در سال 1353 متولد شد. در سنین نوجوانی به فرانسه رفت و از آنجا بود که هر دو فرهنگ در وجود او ریشه دوانید و به دل مشغولی دایم او تبدیل شد. در رشته های متعددی چون سینما، به تحصیل پرداخت و عمدتا نیز در شاخه های مربوط به هنرهای نمایشی از جمله تئاتر، نمایشنامه نویسی، کارگردانی و فیلمسازی مشغول است، ترجمه های او نیز به همین شاخه مربوط می شود.

تصویر: برشت
دیری گمان می رفت که هنر «متعهد» به دلیل وجودی ... هنر خیانت کرده باشد. البته نمونه هائی از ویرانگری خلاقیت هائی که در برابر جزم اندیشی های رسمی سر فرود آورده و یا آفرینش هائی که خود را به بیان نظریه ای فروکاسته باشند هم بوده اند. اما گزینه های زیبائی شناختی، حتی وقتی پیوند با ارزش های سیاسی را انکار کنند، باز در بطن آنها نمود می یابند: پایبندی به تعهد در یک اثر هنری هنگامی به راستی در ذات آن

برای توجیه هر گونه رفرم،  رسانه ها و دولت ها بخود می بالند که بدوراز "کهنه" گرائی و با  شجاعت اقدام کرده اند. اما همیشه نتیجه کار در پایان، کاهش دستمزدها و مزایا ا ست. در حالیکه تابوئی وجود دارد که تمام کسانی که مایل به سرمایه گذاری و ایجاد شغل هستند را مایوس می کند: هزینه سنگین  سرمایه.

اندیشه گناه و بی گناهی در آثار کامو اصول، ارتباط خاصی با دیگر افکار و دیدگاههای وی دارد: " مخالفت با اندیشه الهیات مسیحی و همچنین الحاد و تاثیرات و عواقب آنها ".کامو به عنوان کسی که قلباً ستایشگر طبیعت و از دیدگاه ذهنی فردی شکاک و غیر معتقد بود، هرگز در طول زندگی خود نتوانست به الهیات مسیحی و ادبیات مرتبط با این ایده اعتقاد پیدا کند.

طبیعی است که شهرت  کامورا بعنوان یک نویسنده فلسفی، شاعر و یک هنرمند هرگز نمی توان از شهرتی که استفاده و تاکید وی بر مفهم و واژه پوچی داشت جدا دانست . در واقع به جرات می توان اذعان داشت که واژه  و مفهوم  پوچی و نقش آن، نه  تنها در ادبیات و فلسفه قرن بیستم بلکه در فرهنگ عمومی مدرن این دوران مدیون کامو است .

فیلم «جامعه شناسی یک هنر رزمی است» ساخته پیر کارل یکی از برجسته ترین فیلم های مستند و بهترین  روایت از زندگی پر تحرک و سراسر فعال پیر بوردیو جامعه شناس معروف فرانسوی است، این فیلم که به وسیله انسان شناسی و فرهنگ به فارسی  ترجمه شده است منبعی بسیار خوب برای مطالعه بر اندیشه و زندگی   بوردیو به حساب می آید. در زیر سناریوی فیلم  را می خوانیم.

کتاب «بوطیقای فضا[1]» اثر گاستون باشلار[2] و محصول 1958 فرانسه، پس از 54 سال، توسط مریم کمالی و محمد شیربچه ترجمه و در سال 1391، توسط انتشارات روشنگران و مطالعات زنان روانه بازار شده است. این کتاب که در ده فصل مجزا به طرح ابعاد مختلف مسئله درون می‌پردازد، از مهم‌ترین آثار موجود در زمینه انسان‌شناسی فضای خانگی است، فصل‌های کتاب به این شرح هستند: «خانه»، «خانه و جهان»،

چکیده:روش پیشنهاد شده در این مقاله نه تنها کارها و اعمال مترجمان را در تلاقی با کارهای دیگرشان در اجتماع مثل حضور آنها در نشریات، که از طریق مصاحبه به وقوع می­پیوندد، بررسی می­کند؛ بلکه سعی دارد با انجام یک تحقیق موردی درباره­ی یک مترجم ادبی و با استفاده از مفهوم عادت­واره­ی بوردیو، روش فکرخوانی، مصاحبه و پرسشنامه روش جدیدی را در رسیدن به ناخودآگاه مترجمان و کشف فرایندهای ذهنی ترجمه ایجاد

دیوید جیمسون: اساساً عصر جنبش‌های توده‌ای چه عصری است؟
جان ریز: این عصر صرفاً توصیف‌گر الگوی مبارزة طبقاتی از زمان نقطة عطف تظاهرات ضد-سرمایه‌داری سیاتل در 1999 به بعد است. پس از آن زمان، الگوی بسیج مردم شامل اعتراضات گستردة خیابانی به عنوان خصلت اساسی سیاست رادیکال می‌شده که به طور چشم‌گیری در واکنش به جنگ در افغانستان و عراق بوده اما منحصر به آن نشده است.

تصویر: آرنالدو مومیگلیانو
چکیده: این مقاله به بررسی  اتهام آرنالدو مومیگلیانو 1 (1908-1987) در اوایل دهه ی 1980 می پردازد، وی بر این باور بود که ژرژ دومزیل 2 (1898-1986) در دهه ی 1930 از هواداران جنبش نازی حمایت کرده است و این بحث را پیگیری کرده است. این بحث عمدتا بین دانشمندان فرانسوی و ایتالیایی  در سراسر دهه ی 80 و پس از آن پیش آمده است. دانشمندان آلمانی و شمال آمریکا ، به استثنای چندین مورد خاص، به نظر

*ارنست مندل، اقتصاددان بلژیکی فقید، نویسندة این مقالة جالب توجه در مورد مسئولیت تاریخی رستة روشنفکران  است. مندل با مبنا قرار دادن سپهری که مربوط به هر روشنفکر است- خواه او به ملت‌های بسیار توسعه‌یافته تعلق داشته باشد یا به کشورهای جهان سوم- به تجزیه و تحلیل نقشی می‌پردازد که روشنفکران باید در وظیفة انقلابی دگرگون ساختن جهان، ایفا کنند. مندل سردبیر مجلة هفتگی La Gauche و دبیر سیاسی کنفدراسیون کارگران بلژیک است. در میان آثار او می‌توان به شکل‌گیری اندیشة اقتصادی کارل مارکس و بررسی اقتصاد سیاسی اشاره کرد.

بسیاری از مردم به انجمن آلبر کامو نامه نوشتند تا نظر کامو درباره فوتبالرا جویا شوند. آنچه در این نوشته می آید رونوشت از ایمیلی است که ما درباره این پرسش فرستادیم:
روزی شارل پونسه (Charles Poncet) ـ دوست کاموـ از او پرسید میان فوتبال و تئاتر کدام را ترجیح می دهد؟ کامو بدون درنگ پاسخ داد: «فوتبال».