پل والری: تاریخ یک هنر است: نه هیچ چیز کمتری؛ اما نه هیچ چیز بیشتری.

پل ریکور: ما از تاریخ دانان میزانی از  ذهنیت را انتظار داریم... ذعنیتی که دقیقا برای عینیت مناسب برای تاریخ، لازم باشد»(تاریخ و حقیقت، انشارات سوی، ص. 25).

ارسطو: طبیعت هیچ کاری را بیهوده انجام نمی دهد.

فیخته: کسی که خود را ارباب دیگری می پندارد، خود یک برده است.[...] تنها کسی را [می توان ] آزاد [دانست] که هر چیزی را در اطرافش می یابد ، آزاد کند ( درباره سرنوشت دانشمند، 1794)

اپیکتت: ما با ارضای تمایلات نیست که  به آزادی می رسیم، بلکه با کشتن میل است که بدین هدف نائل می آییم (در حدود 130 میلادی)

هانا آرنت: جامعه توده وار نه به دنبال فرهنگ بلکه به نبال سرگرمی است.

کلود لوی استروس: هر کس سخن از انسان به میان آورد،  سخن از زبان به میان آورده و هر کس از  زبان سخن بگوید از  جامعه سخن گفته است (گرمسیریان اندوهبار).

فردینان دوسوسور: زبان را [...] می توان به برگ کاغذی تشبیه کرد که یک روی آن  اندیشه و روی دیگرش صدا است؛ ما نمی توانیم یک سوی کاغذ را  پاره کنیم بی آنکه سوی دیگرش را دست ناخورده باقی بگذاریم ( دروس زبان شناسی عمومی، 1916)

ایمانوئل کانت : دولت، که امکان ارتباط  عمومی اندیشه هایشان را از انسان ها می گیرد، در همین حال  آزادی اندیشه را نیز از آنها می رباید( جهت گیری اندیشه چیست؟ 1786)

ارسطو: پول تنها یک خیال است.

کریستیان بوبن: قدم زدن در طبیعت ، همچون آن است که در کتابخانه ای باشیم که در آن هر کتابی تنها جمله هایی اساسی را در برداشته باشد.

فرنان برودل: منظور من از تاریخ، پژوهشی است علمی و شاید بتوان در نهایت گفت یک علم، اما علمی پیچیده: ما [در واقع] نه یک تاریخ، یک حرفه تاریخ دان، بلکه  حرفه های متعدد تاریخ دان، تاریخ های متعدد، مجموعه ای از کنجکاوی ها، نقطه نظرات و امکان ها را داریم...» (نوشته هایی درباره تاریخ، 1969).