دکارت: از آنجا که اکثر تمایلات ما به پهنه هایی کشیده می شوند که همه آنها نه به ما وابسته اند و نه به دیگری، ما باید دقیقا میان آنها تمیز قائل شویم تا بدانیم چه چیزهایی صرفا به ما مربوط می شود و تمایلات خود را صرفا به آنها محدود کنیم ( شورهای جان، 1694)
اعتراض کنفدراسیون بینالمللی اتحادیههای کارگری به نقض حقوق کار در سازمان ملل متحد
موضوع این گزارش اعتراض کنفدراسیون بینالمللی اتحادیههای کارگری (1) به خط مشی مدیریت سازمان ملل متحد و بان کی مون دبیر کل آن، در مورد نقضِ حقوقِ کار و نادیده گرفتنِ استانداردهای بینالمللی کار در سازمان ملل متحد است که در نامه ی شِرِن بورو (2)، دبیرکل کنفدراسیون نامبرده، به نمایندگی از سوی 176 میلیون کارگرِ عضو ِ 355 اتحادیه ی کارگریِ وابسته به این کنفدراسیون در 155 کشور، خطاب به بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد (به تاریخ 26 ژوئن 2013) بازتاب یافته است. شِرِن بورو در این نامه از نادیده گرفتن حقوق اساسی کار به وسیله ی سازمان ملل متحد در مورد کارکنان این سازمان انتقاد کرده است؛ با این لحن که ما از عملکرد سازمان ملل در این زمینه شوکه شدیم؛ و با این تاکید که بدین ترتیب حتی حقوقِ پیش بینی شده در کنوانسیونهای سازمان بینالمللی کار (3) که از سازمانهای وابسته به سازمان ملل متحد است نادیده گرفته شده است. در این نامه آمده است: از نظر ما، سازمان ملل به طور یک جانبه سیاستی را در زمینه ی مدیریت روابط کار پیش گرفته که برخلاف توافقی است که دو سال پیش در مورد تصمیم گیری در مورد روابط کار بر اساس مذاکره با نمانیدگان کارکنان انجام گرفته است؛ سیاستی که مغایر خط مشیهای (4) مصوب سالهای 2011 و 2012 آن سازمان است که نه تنها رعایت قانون در مورد مذاکره با کارکنان در مورد حقوق آنها را به رسمیت میشناسد، بلکه مصرانه از تعمیق مذاکرات و چانه زنی کارکنان با سازمان حمایت میکند. نامه ی پیشگفته با این توضیح ادامه مییابد که پیش گرفتن چنین روشی از سوی هر کارفرمایی نگران کننده است، منتهی وقتی چنین روشی در سازمان ملل متحد که قرار است در زمینه ی احترام به حقوق اساسی افراد، نمونه باشد دنبال میشود بمراتب نگران کننده تر است.
در نامه ی موصوف همچنین آمده است:
- واقعیت این است که مدیریت روابط کار در سازمان ملل برای مدت طولانی در وضعیت بحرانی قرار داشته، که در سال 2011 به اوج خود رسید؛ زمانی که کاهش قابل توجه در بودجههای این سازمان بدون اینکه در باره ی آن با کارکنان مذاکره و مشورت شده باشد، انجام گرفت. با این وصف، تشکیل کمیته ی کارکنان – مدیریت (5) به منظور تقویت روابط کارکنان و مدیریت و قرار دادن این گونه فعالیتها در مسیر منشور سازمان ملل متحد (6) و کنوانسیونهای سازمان بینالمللی کار گام مثبتی بود، در حالی که جلسه ی اخیرِ این کمیته در مکزیکوسیتی نشان از ادامه ی بحران در سازمان ملل داشت.
- ما میدانیم یکی از دستور کارهای اصلی در زمینه ی تغییر خط مشیهای سازمان ملل موجب محروم شدن کارکنان از مذاکره در مورد حقوق شان خواهد شد. اگر چه ادعای مدیریت سازمان این است که این تغییرات را مجمع عمومی سازمان بر مدیریت تحمیل کرده است؛ حال آنکه تغییرات مورد بحث از جمله ی پیشنهاد ات مدیریت سازمان به مجمع عمومی سازمان بوده است. ضمن اینکه قطعنامه ی مجمع عمومی نیز بر اجرای مقررات موجود تاکید کرده است. از نظر ما خود این وضع مسئله است. بویژه آنکه اتحادیهها به مدیریت سازمان پیشنهاد کرده بودند به همراه دبیر کل سازمان در مجمع عمومی حضور یابند و مسائل شان را توضیح دهند، اما این پیشنهاد آنها رد شد و مدیریت همچنان بر انجام تغییرات پیشنهادی پا فشاری کرد. در واقع مدیریت به اعضای اتحادیهها ی عضو کمیته ی کارکنان – مدیریت هشدار داد اگر با مدیریت به توافق نرسند، ناگزیرند مفاد همان پیشنهادات را اجرا کنند که ناقض روشهای جاری سازمان ملل؛ دربرگیرنده ی روشهایی است که ادارات و کمیسیونهای منطقه یی آن سازمان با توجه به معاهداتها و موافقت نامههای بینالمللی باید از آنها پیروی کنند. پیش گرفتن چنین شیوه ای تعهد سازمان شما به حل این بحران از طریق گفتگو را زیر سئوال میبرد. نتیجه آنکه بعد از ردِ همه ی پیشنهاداتی که اتحادیهها به مدیریت داده اند، کمیته ی کارکنان – مدیریت برای ادامه مذاکره با مدیریت با تردید رو به رو ست.
- وضع پیش آمده این سئوال را پیش میکشد که سرانجام کار به کجا خواهد کشید؛ نه تنها در مورد تغییر روشهای اجرایی پیش گفته در سازمان ملل، بلکه در مورد دغدغههای هر روزه ی کارکنان سازمان، که در هر دوی این زمینهها از شما میخواهیم پیش از اینکه دیر شود راه حلی بیابید.
- به باور ما این شیوه ی رفتار با کارکنان بدور از حسن نیت است که با توجه گرایش وسیع فدراسیون کارکنان سازمان به مشارکت در تصمیم گیریها، باز هم بجای گفت و گو با آنها طریق دیگری پیش گرفته شده است. اتخاذ این روش نه تنها تاثیر جدی بر اعتماد نیروی کار به آن سازمان میگذارد، بلکه بر قدرت معنوی سازمان ملل در گفتگو ها و مذاکرات فیمابین با کشورهای عضو نیز تاثیر میگذارد.
دبیر کل کنفدراسیون بینالمللی اتحادیههای کارگری در پایان نامه ی خود آورده است که سازمان ملل متحد نمیتواند با این روش با کارکنان خود رفتار کند. ما از شما میخواهیم در راستای استانداردهای بینالمللی کار به گفتگوی سازنده با نمایندگان کارکنان برگردید و افزوده است: بسیار خوشحال میشوم که با شما و نمایندگان کارکنان آن سازمان به بحث در باره ی این موضوع بنشینیم.
پینوشت
- International Trade Union Confederation (ITUC)
- Sharan Burrow
- ILO Conventions
- UN’s Joint Inspection Unit (JIU)
- Staff-Management Committee
- UN Charter
دوست و همکار گرامی
چنانکه از مطالب و مقالات منتشر شده به وسیله «انسان شناسی و فرهنگ» بهره می برید و انتشار آزاد آنها را مفید می دانید، دقت کنید که برای تداوم کار این سایت و خدمات دیگر مرکز انسان شناسی و فرهنگ، در کنار همکاری علمی، نیاز به کمک مالی همه همکاران و علاقمندان وجود دارد. برای اطلاع از چگونگی کمک رسانی و اقدام در این جهت خبر زیر را بخوانید
http://anthropology.ir/node/11294