زبان فعالیتی است که هم توجه ما را به خود میخواند و هم از چنگ توجه ما میگریزد. وقتی به گفتهها و نگرشهای انسان نگاه می کنیم این نگاه نباید به صورت پدیدههای منفرد و مجزا از هم تلقی شود بلکه باید در چهارچوب کلی شبکه ای از روابط، مورد بررسی قرار گیرند، شبکه ای که ساخت همه ی این پدیده ها را مشخص می کند.