جسته و گریخته، این گوشه و آن گوشه و شاید همین جا هم، گاهی نوشتههایی میخوانیم که انگار راهی میسازند برای آیندگان؛ که هر کس خواست دربارهی پهنهای از دانش، از انسانشناسی، سخن گوید، ناچار باشد در آن گفتمان بگوید. گاه شیفتگی به انسانشناسی برخی را بر آن میدارد که سرگشتگی خود را بنمایانند و خود را از دیگران بیتابتر وشیفتهتر نشان دهند و از پی همین شیفتگی، حق گفتمانسازی را برای خود پاس دارند. باید در برابر این چنین