*مقدمه‌ی مترجم: مقاله‌ی پیش رو، که به قلم یکی از تاریخ‌نگاران مشهور تاریخ قرن بیستم فرانسه نگاشته شده، هر چند سعی دارد صحبت از «می 68» و میراث‌داران آن را با نگاهی تردیدآمیز نسبت به دستاوردهای جنبش روایت کند، اما خود از تردید و دودلی در ارائه‌ی همین روایت رنج می‌برد. ژیلدا یک‌جا از نامربوط بودن مطالبه‌ی «بدیل» به واقعیات در جهان لیبرال/نولیبرال کنونی می‌گوید و جای دیگر از «امید» به الگوگیری‌

در میان انسان شناسان، پس از سنت قدیمی مارسل موس و مبارزه جویی مشهورش علیه علیه قدرت های دوران خودش که وی را در میان دانشگاهیان انگشت نما کرده بود و پیر کلاستر(Pierre Clastres)(1934-1977) انسان شناس آنارشیست که در جوانی در گذشت، ما کمتر با سنتی که رسما خود را آنارشیست اعلام کند، روبرو بوده ایم. هر چند بزرگترین اندیشمندان فلسفه و

عبارت "فوق تکثر" (super-diversity) برای تاکید بر نوع وسطح پیچیدگی شرایط کنونی جامعه بریتانیا استفاده شده است؛ شرایطی که مشخصه آن فعل و انفعال پویای متغیرها در هجوم فزاینده مهاجرین جدید در گروههای کوچک و پراکنده، با پیشینه های چندگانه و دارای زنجیره های ارتباطی فراملیتی، و متفاوت از نظر اجتماعی، اقتصادی و ساختار قانونی می باشد. برای حل مسایل مربوط به مهاجرین، در نظرگرفتن قومیت و یا کشور

چکیده:رویکرد تعبیری و تفسیری گیرتز نسبت به مطالعة فرهنگ اهمیت فراوان داشته و بازنمای تحولی در انسان‌شناسی است که از جنبه‌های خاص با تحولات علوم اجتماعی و علوم انسانی همگراست. به نظر گیرتز انسان‌شناسی«نه یک علم تجربی در جستجوی قانون، بلکه یک علم تفسیری است که در جستجوی معناست». برای او مطالعه فرهنگ فعالیتی است  بیشتر شبیه تعبیر متن. لازمة مطالعة فرهنگ چندان در مقولة تحلیل‌گری نیست که در

پیوست: 

روشی گیرتز.doc

کلیفورد گیرتز در سال 1926 در سانفرانسیسکو زاده شد و در کالج Antioch  و دانشگاه هاروارد تحصیل کرد. او کار های پژوهشی گسترده ای در مناطق java و Bali در  اندونزی و همچنین در مراکش انجام داد و به مدت 10 سال مشغول به تدریس در دانشگاه شیکاگو بود. جایی که همزمان به عنوان استاد انسان شناسی و مدیر کمیته مطالعات تطبیقی مشغول به کار بود. در سال 1970 او به عنوان اولین کاندیدای استادی در رشته علوم

کلیفورد گیرتز(Clifford Geertz) در بیست و سوم اوت 1926 در سان فرانسیسکو متولد شد. والدینش به هنگامی که تنها سه سال داشت از همدیگر جدا شده و او توسط یکی از بستگان دورش در یک منطقه روستایی کلمبیا بزرگ شد.

به مناسبت سالروز تولد کلیفورد گیرتز 23 اوت 1926
سهم نظری  کلیفورد گیرتز(1926-2006) در شکل دادن به انسان‌شناسی جدید بسیار فراتر از انسان شناسی امریکا و بسیار فراتر از حوزة خاص او یعنی انسان شناسی تفسیری و تحلیل فرهنگ های گروهی از جوامع آسیای شرقی و شمال آفریقا می رود. گیرتز، نوآوری‌های خاصی را در روش شناسی انسان شناسی به وجود آورد و در عین حال از خلال آثار خود توانست نشان دهد که چگونه می توان رویکردی اتیک را با مشاهدة مشارکتی در جامعه ای بیگانه با

تصویر: مارکوزه در میان دانشجویان دنشگاه آزاد برلین: 1967(متولد 19 ژوییه / 28 تیر - 1898)
نات هنتوف (Nat Hentaff) ، مدیر گفتگو- به همّت اوژن ماک کارتی (Eugène Mc Carty) و سناتور کندی، بعضی جوانان مانع شده‌اند- به گفتۀ برخی، این آخرین بار خواهد بود اگر بارها خوب پیش نرود- که فرایند سیاسی آمریکا ماندگار است و می‌توان از آن طریق، با رعایت قواعدش، چیزها را تغییر داد. آیا شما سه تن موافقید که عقلاً می‌توان درین باب خوش بین بود؟ و بنابراین آیا به آیندۀ دموکراسی اطمینان و اعتماد دارید و امیدوارید؟

جرج هرزاگ George Herzog (1901-1983)، انسان‌شناس، زبان‌شناس و اتنوموزیکولوژک مجارستانی است که تحصیلاتش را در بوداپست و برلین گذراند، اولیل دهه 1920م به عنوان دستیار هورن‌باستل در آرشیو فنوگراف برلین فعالیت می‌کرد و در همین دوره با اندیشه‌های بلا بارتاک نیز آشنا شد.  با روی کار آمدن فاشیست‌ها در آلمان، هرزاگ نیز مانند زاکس و بسیاری دیگر مجبور به ترک وطن شد و به آمریکا مهاجرت کرد.

دیوید جیمسون: اساساً عصر جنبش‌های توده‌ای چه عصری است؟
جان ریز: این عصر صرفاً توصیف‌گر الگوی مبارزة طبقاتی از زمان نقطة عطف تظاهرات ضد-سرمایه‌داری سیاتل در 1999 به بعد است. پس از آن زمان، الگوی بسیج مردم شامل اعتراضات گستردة خیابانی به عنوان خصلت اساسی سیاست رادیکال می‌شده که به طور چشم‌گیری در واکنش به جنگ در افغانستان و عراق بوده اما منحصر به آن نشده است.

بدون سخن، ما هیچ سازمان اجتماعی انسانی نخواهیم داشت. ممکن است خانواده داشته باشیم ، اما این شکل از سازمان، خاص بشر نیست، خانواده فی نفسه ، انسانی نیست. اما هیچ ممنوعیت زنا با محارمی نخواهیم داشت، هیچ قاعده ی تجویز کننده ی برون همسری و درون همسری، چند همسری و تک همسری نخواهیم داشت....

 همینگوی نویسنده‌ای کمال‌گرا بود که هیچ‌گاه با یک بار نوشتن به جمله بندی‌ای که می‌خواست نمی‌رسید.
اولین کتاب پرفروش همینگوی، وداع با اسلحه (۱۹۲۹) بر اساس تجربه‌های او در دورانی که در جبهه‌های جنگ در ایتالیا رانندة آمبولانس بود نوشته شد. این داستان که از زوایة دید اول شخص نقل می‌شود قصة عشقی است ملهم از زندگی نویسنده که بر پس زمینة جنگ جهانی اول روی

آلفرد کروبر ، انسان شناس امریکایی (1876-1960) متولد یازدهم ژوئن(21 خرداد)
شاید نوشتن در مورد تاریخ از قدیمی ترین حرفه های پژوهشی باشد. به علاوه این حرفه برای بیش از دو هزار سال و همراه با تغییر زبان، حتی از زمان هرودت و توسیداد و حتی دوران پیش تر و از زمان چینی ها،با اندک دگرگونی همچنان پابرجای باقی مانده است. بنابراین تاریخ چیزی بیشتر، یعنی هنر را شامل می شود: داستان وقایع خاص با نثری ادبی. بدین ترتیب این واقعیت که تاریخ دانان بزرگ به علاوه و اساسا نویسندگان بزرگی

من کاملا با نظر دکتر گلدن وایزر (Golden Weiser)  مبنی بر اینکه مسئله وراثت   اصولا یک مفهوم زیست شناختی است  که در نهایت نیز با شواهد صرفا زیست شناسی قابل حل و توضیح خواهد بود، موافقم.اصولا هر نوع مسئله وراثتی البته نهایتا با روشهای بیولوژیکی مواجه  شده و دست و پنجه نرم خواهد کرد .نوشته من بر خلاف برخی از قضاوت های عجولانه و پیش داوری ها ، به مسئله

امروزه، انسان شناسی دارای دو دسته موضوع مورد مطالعه است که تفاوت های بنیادی از لحاظ هدف و روش داشته و  در ارائه نیز با یکدیگر در تضاد هستند.یکی از این گروه ها شامل روان شناسی و زیست شناسی و دیگری شامل علوم اجتماعی و  تاریخی می شود.

برنار ریو: .چرا امروز باید در مورد اکوسوسیالیسم سخن گفت؟
میشل لووی: ما با بحرانی اکولوژیک مواجهیم که در شکل تغییرات آب و هوایی زندگی انسان را بر روی کرة زمین به خطر می‌اندازد. تمدن- سرمایه‌داری صنعتی مدرن، که مبتنی است بر تولیدگرایی، مصرف‌گرایی، بت-وارگی کالایی و انباشت نامحدود سود، ریشة این بحران است؛ منطق بسط نامحدود سرمایه‌داری نشان داده که اساساً با حفاظت از طبیعت ناسازگار است.

کاهش فقر در دوران ریاست جمهوری آقای لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا برای سی میلیون نفر دیگر این امکان را فراهم ساخته است تا به فروشگاه های بزرگ دسترسی یابند. برزیلی های مرفه تر، چنانچه خواسته باشند خود را از سایرین متمایز کنند، می بایست از این پس برای خرید ... به جائی خیلی دورتر بروند.

نماد یک چیز است، ارزش یا معنایی که توسط کسانی که از آن استفاده می کنند بدان عطا شده است. می گویم " چیز " چرا که یک نماد ممکن است هر گونه از شکل فیزیکی را داشته باشد ؛ ممکن است شکلی از یک شیء مادی، رنگ، صدا، بو، جنبش یک شیء و مزه داشته باشد.در هیچ موردی، معنا یا ارزش یک نماد از ویژگی های  ذاتی شکل فیزیکی آن مشتق نشده یا با آن تعیین نشده است: رنگ مناسب سوگواری ممکن

از سال های 2000 تا 2010 شمار بومیان زندانی در یک ندامتگاه فدرال افزایشی 28.1 درصدی داشت. در یک مطلب از  سازمان امنیت عمومی کانادا می خوانیم : « با  افزایش سرسام آور جمعیت بومیان انتظار می رود که شمار بومیان بزهکار نیز افزایشی بیش از بیش داشته باشد ». این داده ها به علاوۀ تراژدی های جدید قبایل سرخپوست این ضرورت را آشکار می سازد که باید به حل خشونت های حاکم در مواد قانونی تحدید کننده