چکیده:رویکرد تعبیری و تفسیری گیرتز نسبت به مطالعة فرهنگ اهمیت فراوان داشته و بازنمای تحولی در انسان‌شناسی است که از جنبه‌های خاص با تحولات علوم اجتماعی و علوم انسانی همگراست. به نظر گیرتز انسان‌شناسی«نه یک علم تجربی در جستجوی قانون، بلکه یک علم تفسیری است که در جستجوی معناست». برای او مطالعه فرهنگ فعالیتی است  بیشتر شبیه تعبیر متن. لازمة مطالعة فرهنگ چندان در مقولة تحلیل‌گری نیست که در

پیوست: 

روشی گیرتز.doc

کلیفورد گیرتز(Clifford Geertz) در بیست و سوم اوت 1926 در سان فرانسیسکو متولد شد. والدینش به هنگامی که تنها سه سال داشت از همدیگر جدا شده و او توسط یکی از بستگان دورش در یک منطقه روستایی کلمبیا بزرگ شد.

به مناسبت سالروز تولد کلیفورد گیرتز 23 اوت 1926
سهم نظری  کلیفورد گیرتز(1926-2006) در شکل دادن به انسان‌شناسی جدید بسیار فراتر از انسان شناسی امریکا و بسیار فراتر از حوزة خاص او یعنی انسان شناسی تفسیری و تحلیل فرهنگ های گروهی از جوامع آسیای شرقی و شمال آفریقا می رود. گیرتز، نوآوری‌های خاصی را در روش شناسی انسان شناسی به وجود آورد و در عین حال از خلال آثار خود توانست نشان دهد که چگونه می توان رویکردی اتیک را با مشاهدة مشارکتی در جامعه ای بیگانه با

فیلم روایت گذشته یا بهتر است بگوییم گذشته های انسان هایی ست که همگی در زمان حال حضوردارند. گذشته به مثابه ی زمان پشت سر نهاده همواره شکل دهنده هویت ما در مسیر گذر زمان است، زمانی که با انتقال از گذشته به حال و از حال به آینده استمرار یافته و هیچ گاه محو و نابود نمی شود و در قالب هویت افراد، خاطرات و دلمشغولی های آنان بروز و تجلی می یابد. اما گذشته هرچه باشد چه در قالب خاطرات و چه در سطح هویت همواره با

پیوست: 

گذشته.docx

مقدمه :« امروز در رشته های علوم اجتماعی پیشرو نظیر انسان شناسی ، مطالعات فرهنگی و حوزه های مطالعات تخصصی نظیر مطالعات جوانان ، مطالعات زنان ، مطالعات جهانی شدن و غیره ، تاکید هر چه بیشتر بر آن است که استفاده از ابزارها و قابلیت های بازنمایی انسان برای درک و تحلیل فرآیندها از لحاظ نظام شناختی و پیگیری این فرآیندها در مسیر ادراک و ساخت بازنمود و سرانجام ترکیب این بازنمود با سایر بازنمودهای

کتاب «بوطیقای فضا[1]» اثر گاستون باشلار[2] و محصول 1958 فرانسه، پس از 54 سال، توسط مریم کمالی و محمد شیربچه ترجمه و در سال 1391، توسط انتشارات روشنگران و مطالعات زنان روانه بازار شده است. این کتاب که در ده فصل مجزا به طرح ابعاد مختلف مسئله درون می‌پردازد، از مهم‌ترین آثار موجود در زمینه انسان‌شناسی فضای خانگی است، فصل‌های کتاب به این شرح هستند: «خانه»، «خانه و جهان»،

این پاورپینت مربوط به طرحواره های فرهنگی(cultural schemas) است و با مقدمه ای آغاز می شود و به اختصار بیانگر این هست که مفهوم طرحواره‌های فرهنگی در انسان شناسی شناختی، همانند سایر مفاهیم موجود در این علم میان‌رشته‌ای، از سایر علوم به‌خصوص روان‌شناسی و زبان‌شناسی گرفته شده است.طرحواره فرهنگی ، برداشت های ذهنی افراد از امور گوناگون و اطراف زندگی آنان است که در هر فرهنگ و خرده

پیوست: 

Presentation2 - Published.pptx

چکیده: اسطوره کلمه ای است که از واژه­ی یونانی هیستوریا به معنی داستان گرفته شده است .در اسطوره از اینکه چگونه چیزها پدید می آیند و به هستی خود ادامه می دهند ، سخن گفته می شود .انسان همواره تخیل داشته است و تخیل انسان با انگیزش­های گوناگون شکل می گیرد . انسان از طریق خیال پردازی ، به سیر و سفر در اندیشه خود می پردازد و هر غیر ممکن در عالَم واقع را به صورت ممکن در تخیلاتش مشاهده می کند . انسان

ظهور هوش مصنوعی[1] به عنوان یک زمینه تحقیقاتی دانشگاهی با برخی از پرسش های اساسی فرهنگ مجازی مرتبط است. پرسش هایی نظیر این که "آیا رایانه ها می توانند فکر کنند؟"، "فکر کردن چیست؟" و "چه چیزی انسان ها را از ماشین ها متمایز می کند؟". اصطلاح هوش مصنوعی در سال 1956 ساخته شد. ما در پنجاه سال گذشته شاهد جهشی بزرگ در زمینه فعالیت ها در زمینه هوش مصنوعی بوده ایم.

تعریف خانه، امری نسبی است و تا حدود زیادی بر «تجربه افراد از این فضا» و نیز «شخصیت و حالات روانی خود آن‌ها» بستگی دارد. برهمین اساس می‌توان تعاریف افراد از این خانه را گونه‌شناسی کرد. در مطالعه‌ای که نگارنده انجام داده، سه تیپ تعریف درباره فضای خانگی قابل تمایز هستند که در نگاهی کلی می‌توان آن‌ها را ذیل سه دسته تعاریف «نفی‌گرایانه»، «جزءگرایانه» و «کل‌گرایانه» تقسیم‌بندی کرد. در زیر به توضیح هرکدام از این رویکردها پرداخته خواهد شد.

ج. برونر(1986) روایت را یکی از دو راه شناخت جهان می‌داند(راه دیگر تفکر جانشینی یا طبقه‌بندی منطقی است). برونر(همان) استدلال می‌کند که روایت فرد را قادر به ساخت واقعیت‌های اجتماعی می‌کند. برونر(1991) رویکردی مشابه با ل. ویگوتسکی(1978) دارد و پیشنهاد می‌کند که داستان‌ها را باید منابع تعامل اجتماعی بنیادینی دانست که رشد و بالندگی انسان را ممکن می‌سازند.

تصویر: فعالیت مغز به هنگام دریافت واژگان مربوط به رنگ ها
استعاره موضوعی اساسی و بنیادین در مطالعات زبان‏شناسی شناختی است که از دهه 1970 به کوشش لیکاف و همکاران او مورد تحقیق قرار گرفت. اهمیت مطالعات مربوط به استعاره به‌گونه‏ای است که منعکس‏کننده ماهیت زبان‏شناسی شناختی است. اگر زبان‏شناسی شناختی را مطالعه ویژگی‏های زبان بدانیم که از طریق آن سایر جنبه‏های شناخت انسانی منعکس می‏‏شود، استعاره برجسته‏ترین مظاهر این روابط است.

چکیده: تخیل در سیر تاریخی خود واجد مفهومی انتزاعی از ادراکات بشر بود که با کشف ناخودآگاه در روانشناسی دگرگونی هایی در آن پدید آمد و سرآغازی جهت ورود این مفهوم به ساختار اجتماعی شد. بر این پایه، ژیلبر دوران با تکیه بر مقولات ماهوی و نقش های کهن الگویی، با هدف ساخت همزمان یک طبقه بندی از کهن الگوها و تصاویر، دست به توسعه ای ساختاری

چکیده: در رویکرد تفسیری همه افعال انسانی تابع جهان بینی اجتماعی و سوبژکتیو خاصی هستند. از این رو هر فعل جمعی در یک جهان معنادار اجتماعی محصور است. ترنر نماد را  نیز به عنوان یک واحد ذخیره یا واحد اساسی یا مولکول رفتار آیینی تعریف کرده است. همچنین ترنر معتقد است ساخت اجتماعی نظامی از روابط و منزلت های اجتماعی است، نظم و چینش موقعیت هایی که متضمن نهادی شدن و

انسانشناسی به مثابه یک علم، قلمروی را خاص خودش برای تحقیق کردن تعریف کرده، این قلمرو شامل تمام رفتارهای انسانی، و تنوع مسحور کننده و خیره کننده‌ آنها می‌شود. مذهب نیز در این قلمرو قرار می‌گیرد. اما دقیقاً انسانشناسی می‌خواهد چه کاری را انجام دهد؟ «مطالعه» مذهب، یا هر چیز دیگر از چشم‌اندازی انسانشناختی، یا هر چشم انداز علی دیگر، به چه معنی است؟ این «مطالعه» به این مفهوم

زبان شناسی فرهنگی

زبان‌شناسی فرهنگی[1] یکی از زیرشاخه‌های علم زبان‌شناسی شناختی[2] است که منشاء و ماهیتی چندرشته‌ای دارد. این علم نوپا به بررسی نقطه تلاقی زبان، فرهنگ و مفهوم‌سازی‌‌های زبانی[3] می‌پردازد(پالمر[4]،1996). پیش‌تر زبان‌شناسان فرهنگی

زبان‌شناسی فرهنگی[1] یکی از زیرشاخه‌های علم زبان‌شناسی شناختی[2] است که منشاء و ماهیتی چندرشته‌ای دارد. این علم نوپا به بررسی نقطه تلاقی زبان، فرهنگ و مفهوم‌سازی‌‌های زبانی[3] می‌پردازد(پالمر[4]،1996). پیش‌تر زبان‌شناسان فرهنگی در مطالعات خود به رابطه میان زبان و فرهنگ تاکید می‌کردند ولی امروزه محققان در این رشته غالباً پایه‌های فرهنگی مفهوم‌سازی‌هایی را