" اگر  ندانیم چه طور می توان نشانه های درون خیابان را خواند، خواندن "سرمایه" کمکی به ما نمی کند." مارشال برمن
مارشال برمن، فیلسوف، نویسنده، نظریه پرداز سیاسی و استاد دانشگاه روز یازدهم سپتامبر2013 در سن 72 سالگی در نیویورک درگذشت. برمن شیفته دو چیز بود: مارکس و نیویورک؛ و سراسر زندگی روشنفکری اش متاثر از این دو بود.

اکنون بیش از دو دهه از انقلاب اینترنت می‌گذرد و در این دو دهه گواه گسترش سرگیجه‌آور ارتباطات بوده‌ایم، از وبسایت‌های جهانی گرفته تا تلفن‌های همراه که به‌رغم کوچکی‌شان، رفته‌رفته به کامپیوترهای پرقدرت تبدیل می‌شوند. بنگاه‌هایی مانند گوگل، آمازون، کرگزلیست و فیس‌بوک فرا‌گیر شده‌اند. تنها راه موفقیت در جامعه، غرق شدن در دنیای دیجیتال است. دیگر کسی اینترنت را از نظر گسترش فن‌آوری برابر با تلویزیون

امپریالیسم فرهنگی یک فرایند سلطه است که به واسطه آن قدرتمندترین کشورهای جهان از نظر اقتصادی تلاش می کنند از طریق انقیاد ارزش ها، سنت ها و فرهنگ های اکثریت کشورهای فقیرتر و جایگزینی آن ها با دیدگاه های فرهنگی خود از برتری خود بهره برداری کرده و این برتری را حفظ کنند. امپریالیسم فرهنگی جنبه ای مهم از سیاست هایی است که دولت-ملت های سرمایه داری پیشرفته، مانند آمریکا و دولت-ملت های اروپای

شانزده سال و اندی فاصلة سقوط استبداد صغیر و به تخت نشستن پهلوی اول است. در این مدت، به جز فارسی، ده زبان مختلف دیگر (ترکی، کردی، عربی، ارمنی، سُریانی، فرانسه، انگلیسی، روسی، آلمانی، عبری) در پیآیندها (روزنامه‌ها و مجله‌ها)ی ایران به کار رفته است. از آن میان، وجود خبرنامه‌ای به آلمانی، از دایرة حدس بیرون نیست، اما آگهی‌های آلمانی در روزنامه‌ها دیده شده است. عبری نیز، جز به صورت متن‌های مذهبی سه

تصویر در قرن بیست و یکم، با کنشی، زیروزبر شده است: میان کنش. نوجوانان 2009، با بازی های ویدیویی متولد شده اند. آن ها اینترنت را به قلمرو خود تبدیل کرده اند، در قالب رفقا سازمان می یابند، این گروه بندی های سلسله مراتبی شده بازیکنان، برای مبارزه جمعی در “قلمرو پادشاهی شکسته شده آن سوی آب ها” با یکدیگر هم پیمان می شوند؛ آنان در سایت باشگاه هایی هم در مورد سریال Lost و هم در مورد نگرانی هایشان در

همگرایی رسانه ای مفهومی است که برای توصیف در کنار هم قرار گرفتن فناوری های ارتباطاتی واطلاعاتی، شبکه های کامپیوتری و محتواهای رسانه ای به کار برده می شود. همگرایی رسانه ای تا حد زیادی متاثر از جریان دیجیتالی شدن محتواهای رسانه ای و گسترش نفوذ اینترنت است. این پدیده به جز محتواهای رسانه ای بر ساختار و سازمان رسانه ها و نحوه عرضه خدمات نیز تاثیر گذاشته است.

«تبلت گالاکسی» اش تا حدی آنرا به پیش صحنه رانده که از «اپل» پیش افتاده است.  دفعتا، سامسونگ و رقیبش در جنگی بیرحمانه دربرابر دادگاه ها و مراجع بین المللی درگیرشده اند.  ولی، در ورای الکترونیک، این گروه کره جنوبی با فعالیت های گوناگون، شرکت چند صنعتی(کنگلومرا) چنان قدرتمند را تشکیل می دهد که نفوذش بر سیاست، دادگستری و مطبوعات کشور اثرگذار است.

*مقدمه‌ی مترجم: مقاله‌ی پیش رو، که به قلم یکی از تاریخ‌نگاران مشهور تاریخ قرن بیستم فرانسه نگاشته شده، هر چند سعی دارد صحبت از «می 68» و میراث‌داران آن را با نگاهی تردیدآمیز نسبت به دستاوردهای جنبش روایت کند، اما خود از تردید و دودلی در ارائه‌ی همین روایت رنج می‌برد. ژیلدا یک‌جا از نامربوط بودن مطالبه‌ی «بدیل» به واقعیات در جهان لیبرال/نولیبرال کنونی می‌گوید و جای دیگر از «امید» به الگوگیری‌

می خواهم این جستارهای کوتاه را با توصیف چند موقعیت که در زندگی روزمره احتمالا بارها با آن ها مواجه شده ایم آغاز کنم. موقعیت اول تصویر یک کارگر ساختمانی است که در ارتفاع حدود 20 متری زمین در وضعیتی که بر روی یک تیغه نازک بتونی در حال کار و حرکت است با تلفن همراه خود صحبت می کند. هر بیننده ای با دیدن این صحنه دچار هیجان واضطراب می شود و هم زمان احتمالا این پرسش در ذهنش شکل می گیرد

درباره پرسش شما درباره مزرعه حیوانات. البته مزرعه حیوانات را در اصل به عنوان هجویه ای بر انقلاب روسیه نوشتم. اما قطعا در پی  کاربست وسیع تری بودم، تا جایی که می خواستم نشان دهم که "آن شکل از انقلاب" (انقلاب خشونت بار توطئه آمیز که توسط افرادی که به شکل ناخودآگاه تشنه ی قدرت بودند هدایت شد) فقط می تواند به تغییر اربابان منجر شود.

دیوید جیمسون: اساساً عصر جنبش‌های توده‌ای چه عصری است؟
جان ریز: این عصر صرفاً توصیف‌گر الگوی مبارزة طبقاتی از زمان نقطة عطف تظاهرات ضد-سرمایه‌داری سیاتل در 1999 به بعد است. پس از آن زمان، الگوی بسیج مردم شامل اعتراضات گستردة خیابانی به عنوان خصلت اساسی سیاست رادیکال می‌شده که به طور چشم‌گیری در واکنش به جنگ در افغانستان و عراق بوده اما منحصر به آن نشده است.

کنشگر موجودیت نرم افزاری پیچیده ای است که از سطح مشخصی از خودمختاری و همچنین، تا اندازه ای، از هوش مصنوعی برخوردار است. در زندگی واقعی، یک کنشگر می تواند نماینده ای باشد که به جای کسان یا سازمان های مختلف با هدف های مختلف (برای نمونه تبلیغات، بنگاه املاک، اف بی آی و مانند این ها) عمل می کند.

من به زودی تنها "ب. ا. م." (باکره ایمیلی) خواهم بود که در انگلیس باقی مانده است. من هیچ گاه ایمیل نفرستاده ام؛ اگرچه گاهی اوقات خیانت کرده ام و از پسر نوجوانم خواسته ام که این کار را برایم انجام دهد. از اینترنت هم هیچ گاه استفاده نکرده ام. توانایی من برای آنلاین شدن در حد توانایی من برای رفتن به [سیاره] کیوان است. من نمی دانم چگونه پیامک بفرستم. من یک تلفن همراه دارم اما آن را همراه نمی برم.  به خاطر وحشت از همراهی

آواتارها را می توان مطابق پسند "صاحبانشان" (و این که می خواهند چگونه بازنمایی شوند) طراحی کرد؛ این که آواتار بازنمایی واقع گرایانه ای از ظاهر واقعی شان باشد یا شکلی آرمانی؛ و یا این که حتی کاراکتری سورئال باشد یا یک جانور. آواتارها در جهان های دیجیتالی معمولا با استفاده از واسطه های ماوس یا صفحه کلید عمل می کنند و شبیه به عروسکی هستند که توسط یک عروسک گردان کنترل می شود.

به مسئله های مرتبط با بدن انسان در علوم انسانی و علوم اجتماعی، از جمله در مطالعات فرهنگ مجازی، علاقه زیادی نشان داده می شود.  برای درک اهمیت مساله بدن در فرهنگ مجازی سرنخ های گوناگونی را می توان دنبال کرد. نخستین آن ها مساله تن یافتگی در برابر تن زدودگی است.

برنار ریو: .چرا امروز باید در مورد اکوسوسیالیسم سخن گفت؟
میشل لووی: ما با بحرانی اکولوژیک مواجهیم که در شکل تغییرات آب و هوایی زندگی انسان را بر روی کرة زمین به خطر می‌اندازد. تمدن- سرمایه‌داری صنعتی مدرن، که مبتنی است بر تولیدگرایی، مصرف‌گرایی، بت-وارگی کالایی و انباشت نامحدود سود، ریشة این بحران است؛ منطق بسط نامحدود سرمایه‌داری نشان داده که اساساً با حفاظت از طبیعت ناسازگار است.

چکیده:

«ارتباطات » را می توان از جمله فرایند پیچیده ای دانست که در خلال آن مؤلفه های گوناگونی دخیل اند . در این بین ، مطالعه­ی این مکانیزمِ کنشی بویژه در بُعد انسانی – اجتماعی آن ، از منظر نوع بیان و متأثر از نشانه های حاکم بر آن ، بخصوص – بافت موقعیتی و زمینه های مختلف ارتباطی – از اهمیت به سزایی برخوردار است .

ظهور هوش مصنوعی[1] به عنوان یک زمینه تحقیقاتی دانشگاهی با برخی از پرسش های اساسی فرهنگ مجازی مرتبط است. پرسش هایی نظیر این که "آیا رایانه ها می توانند فکر کنند؟"، "فکر کردن چیست؟" و "چه چیزی انسان ها را از ماشین ها متمایز می کند؟". اصطلاح هوش مصنوعی در سال 1956 ساخته شد. ما در پنجاه سال گذشته شاهد جهشی بزرگ در زمینه فعالیت ها در زمینه هوش مصنوعی بوده ایم.

اندام های برسازه ای[1] اصطلاحی است که برای اندام های ساختگی اضافه شده به بدن استفاده می شود. این اصطلاح بیشتر در علوم پزشکی برای توصیف اندام های جایگزین شده بدن (مانند دست و پاهای برسازه ای یا ضربان سازهای قلب) به کار می رود. برخی از منتقدان، اندام های برسازه ای (ترکیب کردن "گوشت" به عنوان عنصری زیستی با فلز تولید شده در فناوری های پیشرفته ) را به عنوان نشانه ای برای تغییر انسان به

گزاره سه. یک رمزگان گفتار بر روان شناسی، جامعه شناسی و بلاغت از حیث فرهنگی متمایزی دلالت دارد. گزاره ی سه به پرسشی در مورد محتوی رمزگان گفتار پاسخ می دهد. برای صورتبندی این پرسش باید درباره ی آنچه که رمزگان گفتار به آن ارجاع دارد بپرسیم و مهمتر از آن این پرسش را مطرح کنیم که در نمادها، معانی، مقدمات و قواعد یک رمزگان گفتار چه چیزی پیشنهاد می شود. آیا چنین کلماتی طبیعتا یا صرفا به