آلمان در قرون چهاردهم و پانزدهم تکامل فوق‌ العاده شدیدی از فردیت را نشان داد. نظام‌ های جمع‌ گرای قرون وسطی به واسطه آزادی شخصیت‌‌های فردیت‌ یافته در هم‌ شکست. با این وجود زنان طی این تکامل فردگرایانه جایگاهی نیافتند و آزادی تحرک و شکوفایی فردی همچنان دور از دسترس آنان بود. آنان از طریق افراطی‌ ترین و نامتعارف ‌ترین مدهای لباس جبران مافات کردند. از طرفی دیگر، میبینیم که در ایتالیای همان دوره، آزادی

در یادداشت پیشن که از سلسله یادداشت‌های «خانه و تنوع فضایی مطلوب» بود، ذیل بحث نیاز به ارتباط با خود، مفهوم «خلوت» مطرح شد و با « فضای شخصی» پیوند برقرار کرد. یادداشت حاضر اما سعی بر تشریح بُعد دیگری از نیازهای شخصی دارد و این‌بار متمرکز بر «تَن» و نیازهای بیولوژیک است؛ مفهومی که بدون‌شک، بخشی از رونق کنونی خود را مدیون اندیشه‌های فیلسوف معاصر فرانسوی، موریس مرلوپونتی (Maurice Merlea- Ponty) است.

ساعت یازده شب است و من از اتومبیلی که تاکسی نیست پیاده می شوم. خانم و آقایی که از خیابان امیرآباد شمالی(کارگر شمالی)، در حال گذر بودند، مرا که "این وقت شب" کنار خیابان ایستاده بودم، با نیمچه ملامتی در نگاه همراه با دلسوزی ناشی از حس "شهروندی" یا "بنی آدمی" سوار می کنند و تا جلوی خوابگاه می رسانند.