در سالیان اخیر حوزۀ سیاست خارجی ایران به شدت مورد توجه پژوهشگران علوم سیاسی قرار گرفته و کتاب ها و مقالات متعددی در این زمینه نوشته شده است. اهمیت شناخت و الگوسازیِ مسائل این بخش از دستگاه اجرایی از این روست که دیپلمات های ایرانی در خارج از کشور حافظ منافع ملی بوده و نقش مهمی در شناساندن صورت ایرانیان در ذهن جهانیان ایفا می کنند. کتاب سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران اثر علیرضا ازغندی که در این نوشتار به طور اجمالی آن را از نظر می گذرانیم کوششی است در همین جهت.
در بخش اول از فصل اول این کتاب نویسنده معتقد است برای درک عمیق تر عملکرد ایران در صحنۀ بین المللی می بایست به سراغ فهم گفتمان های مسلط بر سیاست خارجی ایران رفت. بنا براین، سال های ِ پس از انقلاب  سال 57، از دوران های متفاوتی که هر یک با گفتمان خاصی قابل شناسایی اند، تشکیل شده است.
 

برای خواندن این مطلب در زیر کلیک کنید:

دوست و همکار گرامی

چنانکه از مطالب و مقالات منتشر شده به وسیله «انسان شناسی و فرهنگ» بهره می برید و انتشار آزاد آنها را مفید می دانید، دقت کنید که برای تداوم کار این سایت و خدمات دیگر مرکز انسان شناسی و فرهنگ، در کنار همکاری علمی،  نیاز به کمک مالی همه همکاران و علاقمندان وجود دارد. برای اطلاع از چگونگی کمک رسانی و اقدام در این جهت خبر زیر را بخوانید

http://anthropology.ir/node/11294

پیوست: 

Rasouli-Pol-26 Azar-Siasate kharjiye Iran .doc