*مقدمهی مترجم: مقالهی پیش رو، که به قلم یکی از تاریخنگاران مشهور تاریخ قرن بیستم فرانسه نگاشته شده، هر چند سعی دارد صحبت از «می 68» و میراثداران آن را با نگاهی تردیدآمیز نسبت به دستاوردهای جنبش روایت کند، اما خود از تردید و دودلی در ارائهی همین روایت رنج میبرد. ژیلدا یکجا از نامربوط بودن مطالبهی «بدیل» به واقعیات در جهان لیبرال/نولیبرال کنونی میگوید و جای دیگر از «امید» به الگوگیری
تینوش نظم جو مترجم دوسویه تئاتر کشورمان در سال 1353 متولد شد. در سنین نوجوانی به فرانسه رفت و از آنجا بود که هر دو فرهنگ در وجود او ریشه دوانید و به دل مشغولی دایم او تبدیل شد. در رشته های متعددی چون سینما، به تحصیل پرداخت و عمدتا نیز در شاخه های مربوط به هنرهای نمایشی از جمله تئاتر، نمایشنامه نویسی، کارگردانی و فیلمسازی مشغول است، ترجمه های او نیز به همین شاخه مربوط می شود.
تصویر: برشت
دیری گمان می رفت که هنر «متعهد» به دلیل وجودی ... هنر خیانت کرده باشد. البته نمونه هائی از ویرانگری خلاقیت هائی که در برابر جزم اندیشی های رسمی سر فرود آورده و یا آفرینش هائی که خود را به بیان نظریه ای فروکاسته باشند هم بوده اند. اما گزینه های زیبائی شناختی، حتی وقتی پیوند با ارزش های سیاسی را انکار کنند، باز در بطن آنها نمود می یابند: پایبندی به تعهد در یک اثر هنری هنگامی به راستی در ذات آن
در بخشهای پیشین نگرش به فرهنگ در برخی از سنتها و متفکرین برجستهی جامعهشناسی بررسی گردید. در دهههای اخیر در نظریهی جامعهشناسی با دستهای از آثار روبروییم که رویکردهای یکجانبه و یکسونگرانهی موجود در جامعهشناسی را مورد نقد قرار میدهند. آنها معتقدند جامعه و مناسبات موجود در آن واقعیات پیچیدهای هستند که باید آنها را در روابط چندجانبهای که با هم دارند بررسی کرد.
تصویر: لاکان
هنگامی که بر پرده سینما خیره مینگریم احساس میکنیم که بر روند دگرگونی تصاویر (از جامپکات گرفته تا پلانـ سکانس) تسلط داریم. اما مساله اینجاست که سینما به واسطه "امر تصویری" خود به ابژهای مبدل میشود که خیره در چشمانمان مینگرد آن هم از موضع و جایگاهی که ما نمیتوانیم آن را ببینیم. سینما در این زمینه شباهت هراسآوری با "مرحله آینهای" ژاک لاکان دارد.
اندیشه گناه و بی گناهی در آثار کامو اصول، ارتباط خاصی با دیگر افکار و دیدگاههای وی دارد: " مخالفت با اندیشه الهیات مسیحی و همچنین الحاد و تاثیرات و عواقب آنها ".کامو به عنوان کسی که قلباً ستایشگر طبیعت و از دیدگاه ذهنی فردی شکاک و غیر معتقد بود، هرگز در طول زندگی خود نتوانست به الهیات مسیحی و ادبیات مرتبط با این ایده اعتقاد پیدا کند.
تصویر: بتای
سراسر فهم تاریخی انسان از رنج نشان می دهد که نوعی نقصان در کار است که تقدیر تراژیک او را رقم می زند. نوعی سستی و ناتوانی، نوعی جراحت،یا گناه که زندگی انسان و خواست او را شکل می دهد،گویی به منزله ی صحنه ی خروج همسرایان یا همان لحظه ای که تقدیر اتفاق می افتد
طبیعی است که شهرت کامورا بعنوان یک نویسنده فلسفی، شاعر و یک هنرمند هرگز نمی توان از شهرتی که استفاده و تاکید وی بر مفهم و واژه پوچی داشت جدا دانست . در واقع به جرات می توان اذعان داشت که واژه و مفهوم پوچی و نقش آن، نه تنها در ادبیات و فلسفه قرن بیستم بلکه در فرهنگ عمومی مدرن این دوران مدیون کامو است .
فیلم «جامعه شناسی یک هنر رزمی است» ساخته پیر کارل یکی از برجسته ترین فیلم های مستند و بهترین روایت از زندگی پر تحرک و سراسر فعال پیر بوردیو جامعه شناس معروف فرانسوی است، این فیلم که به وسیله انسان شناسی و فرهنگ به فارسی ترجمه شده است منبعی بسیار خوب برای مطالعه بر اندیشه و زندگی بوردیو به حساب می آید. در زیر سناریوی فیلم را می خوانیم.
کتاب «بوطیقای فضا[1]» اثر گاستون باشلار[2] و محصول 1958 فرانسه، پس از 54 سال، توسط مریم کمالی و محمد شیربچه ترجمه و در سال 1391، توسط انتشارات روشنگران و مطالعات زنان روانه بازار شده است. این کتاب که در ده فصل مجزا به طرح ابعاد مختلف مسئله درون میپردازد، از مهمترین آثار موجود در زمینه انسانشناسی فضای خانگی است، فصلهای کتاب به این شرح هستند: «خانه»، «خانه و جهان»،
فردینان دوسوسور: زبان را [...] می توان به برگ کاغذی تشبیه کرد که یک روی آن اندیشه و روی دیگرش صدا است؛ ما نمی توانیم یک سوی کاغذ را پاره کنیم بی آنکه سوی دیگرش را دست ناخورده باقی بگذاریم ( دروس زبان شناسی عمومی، 1916)