نوشتاری که پیش رو دارید خلاصه و ارزیابی از کتاب «آیندۀ ماهیت انسان » است که به قلم هابرماس- یکی از نامدارترین فلاسفۀ جهان - به رشتۀ تحریر در آمده است. دغدغۀ اصلی وی در این کتاب پاسخ به این سوال است که با چشم انداز پیش رو در زمینۀ زیست فناوری آیا هنوز هم می¬توان به متخصصین اجازه فعالیت در زمینۀ مهندسی ژنتیک داد؟ هابرماس، به طور کلی، اینگونه جواب می دهد که مهندسی ژنتیک مشکلاتی را بوجود آورده است؛ به همین دلیل، اگر موافق نشویم جلوی این پروژه را بگیریم لااقل می بایست آن را تعدیل کنیم. وی معتقد است از دستاوردهای زیست فناوری تنها زمانی درست استفاده می شود که «اختلال یا نقصی مادرزادی زندگی فرد را مختل کند».
در سرتاسر کتاب تلاش هابرماس این است که بین استفاده منطقی از زیست فناوری(انجام عملیات بر روی جنین جهت جلوگیری از بروز نقص مادرزادی) و سوء استفاده از آن (انجام عملیات بر روی جنین که از طریق آن والدین موفق می شوند فرزند مطلوب آینده شان را با مشخصات دلبخواهانۀ خودشان سفارش دهند) تعادل و آشتی برقرار کند.
برای خواندن این مطلب در زیر کلیک کنید:
هانری برگسون: اگر بنا بود برای تعریف گونه خود [انسان]، صرفا بر تاریخ و پیش از تاریخ و آنچه در آنها به مثابه مشخصات ثابت این گونه و هوشمندی او،ئجود دارد، تکیه می زدیم، شاید دیگر از این گونه نه با عنوان «انسان اندیشمند» (هومو ساپینس) بلکه با عنوان «انسان ابزار ساز» (هومو فابر) نام می بردیم( تطور خلاق، 1907).
|
|