خاقانی شروانی – از ایران چه می دانم؟؛ نوشته ی میرجلال الدین کزازی؛ تهران 1387؛ دفتر پژوهش های فرهنگی؛ 112 ص
میر جلال الدین کزازی،مترجم، نویسنده و پژوهشگر ادبیات است. وی از واژه‌های پارسی سره در نوشته‌ها و گفتار خود استفاده می کند. از آثار او می توان به، از گونه ای دیگر (شاهنامه شناسی)، پارسا و ترسا

(عطارشناسی)، پند و پیوند (حافظ شناسی)، دُرّ دریای دَری (تاریخ شعر فارسی)، نامه ی باستان، تصحیح دیوان خاقانی و گزارش دشواری های دیوان خاقانی اشاره کرد.
خاقانی شروانی ،یکی از بزرگترین قصیده سرایان ادبیات فارسی، در قرن 6 هجری قمری در شروان چشم به جهان گشود. تخلص وی در ابتدا حقایقی بود که پس از ورود به دربار شروانشاهان به خاقانی تغییر یافت. توانایی بی نظیر وی در استفاده از صناعات ادبی، شعرهای او را به یکی از دشوار ترین اشعار تاریخ ادبیات فارسی مبدل ساخته است، چنان که برخی صاحبنظران وی را به پیچیده گویی متهم کرده اند. نگاه تیزبین خاقانی در توصیف پدیده های اطرافش در سفرنامه ی بی نظیر وی، «تحفه العراقین»، به خوبی آشکار است. وی در این سفرنامه دیده های خود را از عراق عجم (اراک و صفاهان) و عراق عرب (بین النهرین) در هفت مقاله به تصویر می کشد.
نویسنده در این کتاب بر آن است تا «نام و نشان، زندگی دوران برنایی و میانسالی خاقانی، سفرهای سه گانه او و شیوه شاعری، پندار، کردار و گفتار خاقانی» را با استناد بر اشعار وی بیان کند.

برای آشنایی بیشتر با خاقانی و اشعار او:
http://rira.ir/rira/php/?page=view&mod=classicpoems&obj=poet&id=17
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%A7%D9%82%D8%A7%D9%86%DB%8C

برای آشنایی بیشتر با دکتر میرجلال الدین کزازی:
http://www.kazzazi.com/
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%84%D8%A7%D9%84%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86_%DA%A9%D8%B2%D8%A7%D8%B2%DB%8C

فهرست مطالب
فصل یکم. نام و نشان، برنایی و بالندگی
فصل دوم. زندگی در شروان
فصل سوم. تحفه العراقین و سفرهای خاقانی
فصل چهارم. خاقانی و سخن پارسی

تلفن ناشر: 88821364 – 88302482 – 88811561 -  8831537

:: تهیه و تنظیم: ریحانه نیکو reyhaneh.nikoo@gmail.com ::