(Go: >> BACK << -|- >> HOME <<)

سرآغاز

بررسی اندیشه های نظری و روش شناسی پارسنز و الکساندر

محمد حسن شربتیان
Sans titre.jpg

تصویر: آلکساندر
زندگینامه تالکوت پاسونز : وی متولد 1902 در امریکا بود  پدر وی یکی از اصلاح طلبان جنبش پروتستان در آمریکا بود در کالج امهرستوی مشغول به تحصیل زیست شناسی بود که از همان جا با آثار جامعه شناسی آشنا شد و برای ادمه تحصیل در ین شاخه به اروپا رفت و یکسال در لندن تحت تاثیر آثار مالینفوسکی قرار داشت و برای اخذ درجه دکتری به هایدلبرگ رفت و با آثار وبر آشنا شد، بعد از اخذ درجه دکتری به هاروارد آمریکا آمد و در کسوت مربی وارد گروه اقتصاد هاروارد شد و بعداز آن در کنار سورکین گروه جامعه شناسی را توسعه دارد و در سال 1937 بعد از انتشار کتاب ساخت کنش اجتماعی به درچه استادیاری رسید سپی فعالیت های علمی خود را گسترش داد در سال 1949 ریس انجمن جامعه شناسی آمریکا شد و تا سال 1956 مدیریت گروه روابط اجتماعی تازه تاسیس در هاروارد را داشت و با شاگردان خود چون بیلز، شیلر، هومنز  مطالعات و تحقیقاتی را انجام داد و درسال 1979 از دنیا رفت.

 مساله پژوهش:  وی مهمترین مساله جامعه شناسی زمان خود را نظم اجتماعی  برای مطالعه و پژوهش بیان می کند، در خلال فرض هایی که در باره نظام کنش مطرح می نماید،  روبرو شدن با مسئله نظم را مهمترین دغدغه فکری خود دانسته و بر اساس همین امر دیگران نظریات وی را مورد انتقاد قرار داده اند. وی در سال 1937 در کتاب ساخت کنش اجتماعی خود مسئله  نظم هابزی ( همان که از جنگ اجتماعی همه علیه همه جلوگیری می کند را مورد اهمیت قرار داده است.

 سوال اصلی:   شرکت نیمه فعال آمریکا در جنگ جهانی اول، وجود بحران 1930  در آمریکا و مشکلات  پیش آمده در طی جنگ جهانی دوم بر اندیشه پارسنز تاثیر بسیار گذاشت، بر این اساس آنچه که جامعه شناسان پیشین در  درپی آن بودند، حفظ نظم و آرامش، بدست آوردن انسجام و ثبات بود. بر این اساس« در عصر پارسنز نیز آنچه که حائز اهمیت بود، مسئله نگرانی درباره بهم خوردن نظم اجتماعی و بنابراین آرزوی ثبات جامعه، پیروزی و پیشرفت بود.» ( ابولحسن تنهایی،1383: 179) بر این منوال وی به سمت مشارکت در نظریه پردازی جامعه شناختی حرکت کرد، و از دیدگاه فونکسیونی درباره نظام های اجتماعی شروع به ایجاد یک سنتز نمود.

 

برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید:

پیوست: 
Share this
تمامی حقوق این پایگاه برای «انسان شناسی و فرهنگ» محفوظ است.