سال ها در کنار ما ایرانیان مردمی زیسته اند با چشمان بادامی و اندامی تنومندتر، با فعالیت های بسیار سنگین که کارگری و بنایی و چاه‏کنی نمونه هایی از آن است. فرهنگی که در زمان نه چندان دور به ایران گره خورده بود و با جدایی و مرزکشی بین مردمان، این دیار نام "افغانستان" را بر خود نهاد و مردمش "افغانی" نام گرفتند.

برای خود صاحب استقلال و رای شدند و از آن زمان کم کم به واسطه رنگ های قومیتی و مذهبی جدایی هایی شکل گرفت و درگیری ها آغاز شد. جنگ بین کابلی و هزاره و مزار درگرفت و رنگ و بوی مهاجرت به مرزهای همجوار کشیده شد. ایران با نزدیکی فرهنگ و زبان خود یکی از سهل ترین مکان ها برای مهاجرت بود. مردم آمدند، کار کردند، موالیدی درست کردند، ساختند و عرق ریختند تا سرمایه اندکی دست و پا کنند و به مرور کودکانی بسیار پدید آمد و این کودکان بعضاً جانشین پدران شدند. به واسطه همین نزدیکی فرهنگ، زبان و دین و باورها شوقی درگرفت تا به پدیده کودکان کار نگاهی تازه تر شود و از رهگذر ارتباط تاثیرگذاری این فرهنگ بر کار کودک در منطقه ای مملو از مهاجر و قومیت ها، و کلان شهری به نام کرج مورد بررسی قرار گیرد. نتایج به همان منوال که مورد انتظار بود پیش رفت و نشان داد که در این میان عامل فرهنگ که با مشاهده و تحقیق میدانی از 30 خانواده انجام گرفته بود، به مدد فقر و مسائل اجتماعی آمده و چهره کودکان کار را در این شهرستان پررنگ تر کرده است.

برای خواندن تحقیق در زیر کلیک کنید:

پیوست: 

Azmayeshgaah- afghan.doc