من علیرضا پناهی هستم. متولد 1360 و در درچه به دنیا آمده‌ام و در همانجا هم زندگی می‌کنم. دارای همسر و دو فرزند به سن های شش و یکسال و نیم هستم. تا سیکل درس خوانده‌ام و کارگر ساده ام.

تصویر: بازارچه رنگ رزها واقع در بازار نقش جهان، حوالی 7 شب در یکی از نخستین روزهای فصل تابستان 1391
اکثر مغازه‌ها بسته‌اند. سکوت چشم‌گیری در بازارچه حاکم است. روبروی یکی از مغازه‌های فرش فروشی نسبتا بزرگی، ـ که هنوز باز است و چند نفری در آن در حال صحبتند ـ باربری روی گاری دستی خالی‌اش نشسته است. به سویش می‌روم.

سال 1360 در شهر اصفهان به دنیا آمدم. کودکی‌ام در خیابان شیخ بهایی، داخل بن بستی کاهگلی با دیوارهایی باریک و بلند به نام گلخانه در یکی از خانه‌باغ‌ها گذشت. به هنرستان هنرهای زیبا در رشته گرافیک رفتم بعد از آن به تنها دانشکدهء سینمایی شهر، دانشکده سوره در خیابان سعدی و پشت میدان نقش جهان رفتم. دوره‌ء دانشجویی من  مصادف شد

ز. ر: چند سال است در ایران زندگی می‌کنید؟

خانم ف. م:  سی سال (30 سال) پیش به ایران آمدیم.

ز. ر: از کدام شهر و همراه با چه کسانی به ایران مهاجرت کرده‌اید؟

ف. م: از شهر مزار شریف آمدیم. با شوهر و برادرها و (...) آمدیم.

 ز. ر: لطفا خودتان را معرفی بفرمایید
مدیر نانوایی: بسم الله الرحمان رحیم. من عصمت ترکی هستم. مدیر نانوایی سحر. حدود شانزده سال پیش به خاطر اینکه به خانمهایی که خودشان نان‌آور خانواده‌اند کمکی کرده باشم، شروع کردم به کار نانوایی. اول خودم شروع کردم تا قلق کار دستم بیاد.  تنهایی مشغول کار

ز. ر: با تشکر از اینکه دعوت به مصاحبه را بپذیرفتید. لطفا مختصری درباره سابقه‌ی حرفه‌ای‌تان بفرمایید.
بهروز ملبوسباف: نام من بهروز ملبوسباف اصفهانی است. زاده اصفهان در سال ۱۳۵۲ هستم و میشه گفت که اهل محله خاصی نیستم البته پدر و مادرم اهل جویباره اصفهان هستند. ولی چون پدر کارمند بودند ازکودکی به ترتیب در شهر یزد و بعد تهران و در سنین پایان راهنمایی

ز. ر: سلام. لطفا خودتان را معرفی بفرمایید
بلیط فروش: قدرت الله جعفری
ز.ر: ممکن است درباره‌ی شغل‌تان کمی صحبت کنید
آقای قدرت‌الله جعفری: شغل ما فروش و شارژ کارت الکترونیک اتوبوس است.

ز. ر: ممکن است خودتان را معرفی بفرمایید

نتظامات جمعه بازار: من محمد احمدی هستم، 26 ساله‌ام و اصلم بختیاری است. ازدواج کرده‌ام و یک پسر سه ساله دارم.  در انتظامات جمعه بازار پارک ناژوان کار می‌کنم.  مردم برای خرید میوه می‌آیند اینجا. ولی از نظر من اینجا گران تر از مغازه ها است.

ز. ر: ممنون از اینکه دعوت به مصاحبه را پذیرفتید. لطفا خودتان را معرفی بفرمایید
آقای ماشاءالله اسدی: من ماشاءالله اسدی هستم. متولد سال 1314 منطقه یک اصفهان (خیابان طالقانی ـ نارون) که آن زمان بهش خیابان شاه می گفتند.

روبروی ساختمان شورای حل اختلاف، واقع در خیابان دقیقی، (چهار راه شریعتی)، هر روز تعدادی محرّر  می‌نشینند که اطرافشان را آدمهایی با تیپ‌های مختلف گرفته‌اند. با یکی از این آقایان محرر برای مصاحبه صحبت می‌کنم که خوشبختانه با خوش‌رویی و استقبال وی مواجه می‌شوم.

-رضائیان: سلام، می تونم چند تا سؤال در رابطه با شغلتون بپرسم؟
-آقای عاملی: سلام دخترم، البته که می تونی. این جا خیلی ها برای مصاحبه و تحقیق میاند؛ از سینما جوان و صدا و سیما. دانشجوها هم که زیاد هستند. میاند و جند تا سؤال می پرسند؛ عکس هم می گیرند. تو هم اگه خواستی می تونی عکس بگیری...

تصویر : وبلاگ  httpwww.safihesary.blogfa.com
«مکان و زمان : کناره‌ی پارک زاینده رود، در صبح یکی از نخستین روزهای پاییزی.»
 برخی از جوانان اصفهانی برای گذران اوقات فراغت خویش، در حاشیه‌ی زاینده رود به «دوچرخه‌سواری» روی آورده‌اند. وسیله‌ای که در «سبک زندگی اصفهانی»ها ریشه‌ی محکمی دارد که احتمالا به دوره‌ی صنعتی شدن اصفهان برمی‌گردد. نخستین شهری که در آن زمان، به احداث