همزمان با گسترش گردشگری، اهمیت به کارگیری آن به عنوان ابزاری برای ایجاد صلح بدیهی­ می شود. پس از جنگ جهانی دوم، جامعه اقتصادی اروپا با هدف آشتی دادن دشمن های پیشین تاسیس شد و این ذهنیت را داشت که شناخت بیشتر مردم از یکدیگر باعث کاهش احتمال جنگ می شود. یکی از سیاست های اساسی جامعه اقتصادی اروپا، آزادی سفر و به حداقل رساندن کنترل های مرزی است. به طور مشابهی، با پایان گرفتن «جنگ سرد»، گورباچف، دبیر کل اتحاد جماهیر شوروی و ریگان، رئیس جمهور ایالات متحده، در بیانیه مشترک خود در پایان نشست جنوا در سال 1986 اظهار داشتند که «باید درک و مفاهمه بیشتری بین مردم ما پدید آید و ما برای رسیدن به این هدف، سفرهای بیشتر را مورد تشویق قرار خواهیم داد».

رشد تبادلات دانشجویی، فرهنگی و شغلی، و همچنین رویدادهای ورزشی جهانی امکان درک تفاوت ها و شباهت های میان ملل که می تواند شامل آرمان های مشترک باشد، را به مردم می دهد. سالانه، بیش از ده هزار همایش بین المللی، به تبادل دغدغه ها، ایده ها و فرصت های همکاری کمک می کنند. شکل های سریع التزاید گردشگری جایگزین (1)، از جمله اکوتوریسم،‌ می توانند به ترویج یک مفهوم اخلاقی جهانی که احترام به کرامت انسانی و همپیوندی تمام انسان­ها است، کمک کنند. گردشگری بین المللی، همزمان که موجب شکل گیری پیوندهای مشترک می شود، احترام به طبیعت را نیز افزایش می دهد و به افراد کمک می کند که خودشان را بهتر بشناسند.

با بسط و پروراندن این یافته ها می بینیم که گردشگری این پتانسیل را دارد که یک صنعتِ در خدمت صلح باشد. به منظور تسهیل و تسریع روندی که طی آن گردشگران می توانند به سفیران صلح تبدیل شوند، «ائتلاف جهانی گردشگری جهان سوم» (2) و بسیاری از دیگر گروه های گردشگری، به انتشار کدهای اخلاقی برای گردشگران پرداخته اند. «موسسه بین المللی صلح از طریق گردشگری» (3)، نفطه نظرات یک مسافر صلح دوست را چنین برمی شمارد:

«با ذهن باز و قلبی مهربان برای پذیرش سخاوتمندانه و قدرشناسانه ی گوناگونی هایی که با آن مواجه می شوم، سفر می کنم.  در تمام طول زندگی، به محیط زیست طبیعی احترام می گذارم و از آن محافظت می کنم. از تمامی فرهنگ­هایی که با آنها آشنا می شوم، قدردانی می کنم. به میزبانان خود احترام می گذارم و سپاسگزار پذیرایی شان هستم. دست دوستی به سوی هر کسی که می بینم دراز می کنم و آن ها را با روحم، با سخنانم و با رفتارم تحت تاثیر قرار می دهم. و دیگران را به سفر در جهان، در صلح و آرامش تشویق می کنم».

کامبیز قلیخانی، دانش آموخته کارشناسی مدیریت جهانگردی موسسه آموزش عالی مازیار است.

1. Alternative Tourism
2. Ecumenical Coalition on Third World Tourism (ECTWT)
3. International Institute of Peace Through Tourism

دوست و همکار گرامی

چنانکه از مطالب و مقالات منتشر شده به وسیله «انسان شناسی و فرهنگ» بهره می برید و انتشار آزاد آنها را مفید می دانید، دقت کنید که برای تداوم کار این سایت و خدمات دیگر مرکز انسان شناسی و فرهنگ، در کنار همکاری علمی، نیاز به کمک مالی همه همکاران و علاقمندان وجود دارد. برای اطلاع از چگونگی کمک رسانی و اقدام در این جهت خبر زیر را بخوانید

http://anthropology.ir/node/11294