Ethnomusicology

با بسط تعاریف قبلی این رشته به منزلة بررسی «موسیقی غیرغربی»، «موسیقی قومی» یا «موسیقی جهانی»، مطالعة انسان شناختی موسیقی به مثابة یک پدیدة خاص فرهنگی و جنبه ای جهانشمول از رفتار اجتماعی انسان. موسیقی شناسی قومی از طریق بررسی های اواخر قرن 19 دربارة گام های نامتعارف یا بیگانة آسیایی در اروپا و بررسی های مربوط به موسیقی سرخپوستان امریکایی در امریکا پدید آمد.

از دهة 1950 به این سو فرآیندی تدریجی برای ادغام روشنگری هایی که از طریق موسیقی شناسی تطبیقی عرضه شده اند وجود داشته و در آنها بر گردآوری، مستندسازی، نظام مندی، طبقه بندی، آوانگاری (تنظیم) و تحلیل همراه با انسان شناسی موسیقی تأکید شده است؛ این تأکید بر دوره های گستردة کار میدانی، مشاهدة مشارکتی، یادگیری مهارت های آوازخوانی و سازنوازی به دست پژوهشگران و جستجو برای یافتن کارکردهای اجتماعی موسیقی نیز صورت گرفته است. موسیقی شناسان قومی تلاش می کنند «فرهنگ های موسیقی» را به مثابة نظام هایی کلی و کامل توصیف کنند، اما گرایش عمومی در جهت پژوهش های معطوف به مسائل نظری خاص، از قبیل نقش موسیقی در درمان، نقش فرهنگی و نمادپردازی آلات موسیقی، و رابطة زیباشناسی موسیقایی، ارزشها، و قدرت اجتماعی؛ سوق یافته است. موسیقی شناسان قومی هَمّ خود را بیش از پیش به مسائل اخلاقی کار میدانی و سیاست های بازنمود، موسیقی جمعیت های مهاجر، رابطة میان موسیقی، قومیت و هویت در ساختن مکان و مطالعه دربارة موسیقی های عامیانه در سرتاسر جهان معطوف داشته اند.

فرهنگ دانش گستر

واژه در ویکیپدیا
http://en.wikipedia.org/wiki/Ethnomusicology