(Go: >> BACK << -|- >> HOME <<)

سرآغاز

فرهنگ ایران باستان

معرفی دو کتاب در زمینه ی مانویت: مانی و سنت مانوی؛ بحثی درباره ی مانی و پیام او

آزاده آزادی نژاد
manichaeism01.jpg

 مانی ، پایه گذار آیین مانوی در 216 م در بابل، در روستایی به نام مردینو بر کران نهر کوثی چشم به جهان گشود.پدرش، پاتک، شاهزاده ی اشکانی بود . مادرش به خاندان کمسرکان که شاخه ای از دودمان اشکانی بود تعلق داشت.
این خانواده ی ایرانی در همدان،کرسی ولایت ماد زندگی می کردند تا این که پاتک آنجا را ترک کرد و به مسنه رفت و در آن جا به فرقه ای پیوست

اسطوره شناسی تطبیقی و واژه شناسی تطبیقی

جین هاردی ترجمه مترجم مرجان غفاری
I00002887.jpeg

تصویر: دومزیل
 اسطوره شناسی تطبیقی جدید ژرژ دومزیل در بیشتر موارد، نه تنها در حل مشکلات ویژه ( وجود نام های انتزاعی، ریشه شناسی و حتی ریخت شناسی) بلکه همچنین در روش شناسی، از واژه شناسی تطبیقی پیشی گرفت.
تفاوت اساسی بین اسطوره شناسی تطبیقی قدیم تر و اسطوره شناسی تطبیقی جدید ژرژ دومزیل را شاید بتوان اینگونه بیان کرد: اسطوره شناسی

ایران شناسان: ابراهیم پورداوود

بهروز گراوند
karkan.ir_0506.jpg

تحقیق درسی
ابراهیم پورداوود از بزرگترین دانشمندان ایرانی است که در نشر فرهنگ ، زبان و ادبیات پیش از اسلام ، اشتیاق نشان داد و سال های سال به پژوهش و کاوش در آن پرداخت . ایشان در سحرگاه آدینه 20 بهمن 1264 خورشیدی در سبزه میدان رشت در خانه ای که تا چند سال پیش ، دبستان

ابن مقفع،ابومحمد عبدالله روزبه بن دازویه

جی .درک لتهام ترجمه مترجم:مصطفی صداقت رستمی
zaki1.JPG

ابن مقفع از تبار ایرانی اصیل بود و قبل از  گروش نسبتا دیر هنگام او از مانوی گرایی به دین اسلام به نام روزبه معروف بود.پدر ابن مقفع مأمور وصول مالیات در دوران امویه بود و بعد از تغییر مذهبش به اسلام  او را مبارک می خواندند و لقبش  المقفع بود که به معنای دارای دست چلاق است.گفته می شود که این نقص عضو او نتیجه ی شکنجه ای است که بخاطر اختلاس دیده بود(سوردل، ص 308).زمانی که دازویه در بصره به

ایران شناسان: عبدالمجید ارفعی، مردی که از گل‌نبشته‌ها، دل‌نبشته ساخت

سیما فولادپور
arfaei1.JPG

زندگی شخصی
دکتر عبدالمجید ارفعی، نخستین متخصص ایرانی زبان‌های ایلامی و اکدی و از انگشت‌شمار ایلام‌شناسان جهان می‌باشد. وی پژوهشگر و نخستین مترجم متن فرمان کوروش بزرگ به فارسی از روی متن اصلی بابلی نو به شمار می‌رود و بسیاری از گل‌نبشته‌های تخت‌جمشید را نیز خوانش و

پدیده باستان‌گرایی در مجله کاوه

حمید نجار
aks1w.jpg

درآمد
باستان‌گرایی پدیده‌ی جدیدی است که از اواخر عصر قاجار در عرصه‌های فرهنگ، اجتماع و سیاست ایران به وجود آمد و برخی آن را از مولفه‌های جدید برای نوسازی ایران می‌دانند و بر این باورند که «باستان‌گرایی یا آرکائیسم(1)  از مولفه‌های جدید برای نوسازی ایران به حساب می‌آید و در

شهریور ماه، ماه پشته سازی خرمن

بهار مختاریان
216845_28857_dcc896eaf8_p.jpg

نام شهریور در اوستا به صورت xšaθra-vairiia آمده است و معنای «شهریاری دلخواه » را از آن استنباط کرده اند.  نیبرگ  بر این باور است که خشثره در اوستا بیشتر قلمرو یا محفل و عرصه ایی است که نیروی خدایی را آشکار می کند و با آن که معنای «کشور» (شهر امروز هم از این ریشه است) نیز می دهد، اما این معنا جزئیات

سازمان طبقاتی ایران از قدیم ترین ادوار تاریخی تا قرن دوازدهم هجری(مجله آموزش و پرورش، آذر 1317)

آقای فلسفی
عکس: 

سخنرانی آقای فلسفی
بحث در سازمان طبقاتی قدیم ایران چنان که موضوع سخنرانی بنده است از چند جهت خالی از اشکال نیست:
یکی این که درباره سازمان اجتماعی و طبقاتی ایران پیش از اسلام اطلاعات ما بسیار محدود است و مخصوصا ً از سازمان طبقات عامه یعنی

جشنهای ایرانی

سید علیرضا هاشمی
Jashnhaye irani.jpg

جشنهای ایرانی، هویان، آندرانیک، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چاپ اول 1390، 112 صفحه
«ایران زمین از آغاز تاریخ، سرزمین جشنها بوده است، ما از برگزاری چهار جشن نوروز، نوسرد، تیرگان و مهرگان از دورة مادها آگاهی داریم. سابقة این جشنها به پیش از دورة ماد برمی گردد، که به صورت جشنهای خاص اقوام آریایی برگزار می-شده است. جشنهای نوروز و

ماه تیر ماه گرماپایه: جشن تیرگان

بهار مختاریان
47445-72d6d6.gif

ماه تیر در گاهشماری ایرانی از نام تیشتریه (اوستایی tištrya، یکی از ستارگان ثابت، فارسی میانه tīr یا tištar ) بر گرفته شده است و یشتی در اوستا به آن تعلق دارد.
در گاهشماری هخامنشیان ماه چهارم در تحریر ایلامی به صورت kar-ma-ba-ta آمده است و  خوانش  آن دشواری ندارد. بخش نخست واژه همان *garma- «گرما، داغی»، برابر با اوستایی garǝma-  و ودایی gharmá- است و بخش دوم آن *pada- «پای، گام» و همچنین «کف (جایی)، مکان و جای» معنی می دهد و برابر با اوستایی pada-، ودایی paδá-/padá- است.

تمامی حقوق این پایگاه برای «انسان شناسی و فرهنگ» محفوظ است.