هنریک آهارونیان، برادر لئون آهارونیان (صاحب‌ امتیاز دوهفته‌نامه هویس)، نقاش حرفه‌ای نبود. او برای دل خود نقاشی می‌کشید و طبعاً قصد عرضه کارهایش و برگزاری نمایشگاه نداشت. حرفه اصلی‌اش اداره کارخانه تولید فراورده‌های گوشتی بود، امّا دلش به نقاشی و هنر گرم بود. هنریک در سال ۱۹۲۷ میلادی (۱۳۰۶ خورشیدی) در شهر کراسنودار روسیه به دنیا آمد، در کودکی خانواده‌اش به ایران مهاجرت کردند و در

در سال 2001، جیم اونیل که آن زمان رییس مدیریت دارایی‌های گلدمن ساکس بود مقاله‌ای برای مشترکانش نوشت با عنوان «جهان به بریک‌های[1] اقتصادی بهتری نیاز دارد» اونیل از این واژه‌ی مخفف برای توصیف به‌اصطلاح اقتصادهای نوظهورِ برزیل، روسیه، هند و چین اشاره کرد و آن‌ها را به سرمایه‌گذاران به عنوان «آینده»ی اقتصادی

ژان روش(Jean Rouch)، فیلمساز و انسان شناس فرانسوی، که اکثریت قریب به اتفاق 120 فیلم مستند خود را درباره افریقا و درون این قاره ساخته است و آشنایی گسترده ای با فرهنگ و روحیات مردمان پهنه های مختلف افریقایی داشت، از شیوه ای خاص در  ساختن فیلم هایش استفاده می کرد. او ابتدا فیلم را با سناریویی آغاز می کرد و از «هنرپیشگانی» استفاده می کرد که اغلب همان مردمی بودند که موضوع فیلم را هم تشکیل می

گویی فروپاشی زبان و عقل، دست کم به شکلی مقطعی، زبانی هذیان وار می آفریند و گویی هذیان گویان باید برای هذیان گویی هایشان به عاقلان و دانایان پاسخی داشته باشند وگرنه به حاشیه رانده می شوند و از دایره عقل و شعور ( و لزوما جامعه) حذف خواهند شد: شاید هم هذیان، حاشیه امنی باشد در کنار عقلی کشنده عقل در خلوت خود شیفته  و در پیله ضمانت یافته ای که برای خود ساخته و پرداخته است، احساس آسایشی رخوت آور  می کند و