اوتیسم بعد از عقب ماندگی ذهنی و فلج مغزی سومین علت اختلال رشد و نمو کودکان است و میزان شیوع آن به دلایل مختلفی در حال افزایش چشم گیر است. در اوایل دهه گذشته (سال 2000) شیوع این اختلال 1 در 335 نفر برآورد شد. لیکن این میزان در سال های اخیر رو به افزایش بوده است و بویژه با در نظر گرفتن طیف اختلال در خودماندگی به 1 در 150 افزایش یافته است. افزایش شیوع این اختلال و پیچیدگی و اثرات عمیق آن بر خانواده و فرد، توجه متخصصان شاخه های مختلف علوم و برنامه ریزان بهداشت جهانی را به خود جلب نموده. رفتار های اجتماعی نامناسب یک عامل عمده در توفیق نیافتن به زندگی اجتماعی در افراد مبتلا به خودماندگی است، لذا اگر بخواهیم این افراد در جامعه باقی بمانند باید به آموزش مهارت های اجتماعی آنان اهمیت داد. بنابراین پیدا کردن راهی که افراد خودمانده بتوانند با جامعه به سازگاری برسند و در موقعیت های اجتماعی بتوانند رفتار یا عکس العمل مناسب انجام دهند به عهده متخصصین امر و نیازمند انجام تحقیقات وسیع است.

متن کامل در فایل پی دی اف ضمیمه است.

دوست و همکار گرامی

چنانکه از مطالب و مقالات منتشر شده به وسیله «انسان شناسی و فرهنگ» بهره می برید و انتشار آزاد آنها را مفید می دانید، دقت کنید که برای تداوم کار این سایت و خدمات دیگر مرکز انسان شناسی و فرهنگ، در کنار همکاری علمی، نیاز به کمک مالی همه همکاران و علاقمندان وجود دارد. برای اطلاع از چگونگی کمک رسانی و اقدام در این جهت خبر زیر را بخوانید

http://anthropology.ir/node/11294

پیوست: 

Autism&sports.pdf