این متن نقد رسالة مشهور ضد-سوسیالیستی هایک، راه بردگی (لندن، 1944، شیکاگو 1945) است که با نام مستعار در بریتانیا در طول جنگ انتشار یافت (در نیو لفت نیوز، اُرگان باشگاه کتاب چپ، برای سپتامبر 1944). دلیل اینکه متن را بدون نام منتشر کردم این بود که در آن هنگام به شاخة پژوهش و تحلیل دفتر خدمات استراتژیک در لندن پیوسته بودم و نیز اینکه محدودیت‌هایی برای انتشار مطالب وجود داشت.

چهره ی این ماه در انسان شناسی و فرهنگ، به مناسبت تولد او (14 آوریل 1892)، گوردون چایلد است که نامی شناخته شده در  انسان شناسی جهان و همچنین در ایران است. سال ها پیش در 1356کتاب او «انسان خود را می سازد» با ترجمه پیرانفر اسد پور، منتشر شد و پس از آن بارها تجدید چاپ گردید. کتاب های  دیگری از چایلد نیز همچون سیر تاریخ، ترجمه احمد بهمنش در دانشگاه تهران، و

مقدمه مترجم: در بیست و دوم مارس سال 1933، اردوگاه کار اجباری داخائو (Dachau concentration camp/اردوگاه تمرکزدهی داخائو)، به عنوان اولین اردوگاه در آلمان نازی، افتتاح شد. بیست و دوم مارس امسال، هشتادمین سالگرد گشایش این اردوگاه بود. متن حاضر، ترجمه سخنرانی هانا آرنت در آکادمی رادیویی آر‌آی‌اِی‌اس (RIAS) در تاریخ بیست و سوم مارس 1953(بیستمین سالگرد تأسیس داخائو)  است. آرنت در

تولد یک مفهوم: توتالیتاریسم
در آغاز دهه ی 1920، موسولینی فهم خویش را از "دولت تامه"1 ارائه داد. تعریف او اصطلاحی را مشخص می کرد که به معنای یک دولت قوی و اقتدارگرا با تمایلات امپریالیستی بود. بعدها، در جریان دهه ی 1930، وقتی دولت های فاشیست ضد پارلمانی و مهاجم گشتند محققان مفهوم توتالیتاریسم را برای توصیف نوع جدید رادیکالی از رژیم در مقایسه با رژیم های سیاسی معتدل تر گذشته ارائه دادند. همچنین ،

مجسمه لنین در سال ۱۹۴۲م. در میدان جمهوری ایروان نصب شد و در سال ۱۹۹۱م. بساطش برچیده شد. در دوره شوروی گفته می‌شد که این مجسمه در میان بی‌شمار مجسمه‌های رهبر انقلاب کمونیستی اکتبر ۱۹۱۷ یکی از بهترین‌هاست. پایه مجسمه هم که در سال ۱۹۹۶ برچیده شد اثر هنری به شمار می‌آمد.

خنده در تاریکی اثر ولادیمیر ناباکوف، نویسنده ، مترجم، شاعر استاد ادبیات برجسته ی روس تبار است و از مطرح ترین رمان های این نویسنده به شمار می رود. ناباکوف علاوه بر اعتبار فراوانش به عنوان رمان نویسی طراز اول، در حوزه ی تدریس و نقد ادبی هم از سرآمدان قرن بود.

تصویر: پاسترناک
« گفتن نام "پاسترناک"، یعنی حس کردن سوزش سرزنده خوشبختی.» زندگینامه ماندگاری (۱) که دیمیتری بایکف، روزنامه نگار، شاعر و رمان نویس روس – از او کتاب  توجیه (انتشارات دونوئل، ۲۰۰۵) در فرانسه شناخته شده است -  به نویسنده کتاب  دکترژیواگو اختصاص

عکس: تصویری از قیام کارگران در برلین شرقی، هفدهم ژوئن 1953
یادداشت ویراستار
این ماه (ژوئن 2003) مصادف است با پنجاهمین سالگرد اولین قیام عمومی علیه توتالیتاریسم استالینیستی، یعنی خیزش کارگران برلین

در سال ۱۹۹۱ اتحاد جمهوری‌های شوروی از هم پاشید و جمهوری‌هایی که در چارچوب این واحد سیاسی بزرگ تعریف می‌شدند از هم جدا شدند. اعلام استقلال جمهوری ارمنستان نقظه پایانی بود بر دوّمین جمهوری ارمنستان. جمهوری سوسیالیستی ارمنستان شوروی که در ۲۹ نوامبر سال ۱۹۲۰ اعلام موجودیت و 71 سال عمر کرد. در این شش دهه مردم ارمنستان تاریخ پرفراز و شیبی را پشت سر گذاشتند.

Elidae, Mircea
(1986-1907)
اسطورهشناس و دینپژوه امریکایی مجارستانیتبار. ابتدا در رشته فلسفة هند و زبان سانسکریت در دانشگاه کلکته تحصیل کرد (1928-1931) و سپس به تدریس تاریخ ادیان و متافیزیک در بخارست مشغول شد  (1933-1939). در جنگ جهانی دوم، دیپلمات بود و پس از جنگ در دانشگاههای سوربون

(تصویر: خانه موزه نیما یوشیج)
بر اساس گروه بندی انجام شده از سوی انجمن بین المللی خانه موزه های تاریخی (DemHist)، خانه های تاریخی و مشهور در یازده گروه مشخص قرار گرفته اند که خانه های شخصیت ها به عنوان اوّلین گروه این تقسیم بندی شناخته شده است. در خانه موزه های شخصیت ها که با هدف

هیات هفت‌نفره‌ای از استادان ادبیات، نویسندگان، شاعران، مترجمان و سردبیران نشریات ادبی روسیه که به دعوت مرکز فرهنگی شهر کتاب به ایران سفر کرده‌اند برای دیدار و گفت‌وگو با اصحاب ادب و فرهنگ ایران روز یک‌شنبه ۲۸ آبان ساعت ۱۶ در مرکز فرهنگی شهر کتاب حضور خواهند داشت. این گروه هفت نفره تشکیل شده‌اند از: پروفسور مارینا ریسنر (استاد کرسی زبان‌شناسی انستیتو آسیا و آفریقای دانشگاه دولتی مسکو و مولف تاریخ

 آهنگ و نحو
اغلب واژه ی " ضرب آهنگ" را در معنای استعاری، تصویری استفاده می کنیم برای اینکه این واژه کاربرد علمی داشته باشد، باید معنای هنری که به آن نسبت داده شده، از آن جدا کرد.

پیوست: 

Alipour- 7.doc

به یاد ابراهیم یونسی، مترجم و نویسنده‌ی گرانقدر
لئو تولستوی (1821 ـ 1909)، خالق آثار جذاب و به راستی جاودان «آناکارنینا» و «جنگ و صلح»، نیازی به معرفی ندارد. مع‌الوصف، این چند کلمه را فقط برای جوانهای عزیزی می‌نویسم که به دلیل شرایط و نحوه‌ی متفاوت زندگی، تا کنون امکان ارتباط معنوی با تولستوی نداشته‌اند.

تصویر: کلیسای سورپ خاچ در مسکو
 بعد از فروپاشی شوروی، تغییراتی ایجاد شد که بر ساختار دیاسپوراهای ملی در روسیه تأثیراتی گذاشت. دیاسپوراها الگوهای حضورشان را تغییر دادند و خود را با محیط در حال تغییر بعد از کمونیسم، مطابقت دادند. این تغییر خود را در روند گسترش و پاگرفتن این دیاسپورا نشان می دهد. در

تحقیق درسی
بازیل  . نیکیتین ( B.Nikitine ) درتاریخ اول ژانویه 1885 در شهر سوسنوویتس درلهستان قدم به عرصه حیات گذاشت ، پدر او روس و از خانواده های بزرگ سن پترز بوگ و مادرش لهستانی بود.ازاین رو دوره  تحصیلات ابتدائی و متوسطه خود را در ورشو گذراند و به لطف یک معلم فرانسوی که در کلاس درس فرانسه از شرح سفرهای خویش به مشرق زمین با جاذبه خاصی سخن می گفت ، در او ذوق وشوق برای سفر به شرق را پدید می آید

پیوست: 

Nikitin - 14 Shahrivar 91.doc

تصویر: کودک افعان در حال بازی با تانک تخریب شده شوروی در جلال آباد
وقتی از سفیر روسیه در کابل در باره خروج پیشبینی شده سپاهیان غربی در سال ۲۰۱۴ پرسیدند، نتوانست به تجربه –و اشتباهات– اتحاد شوروی در سال های دهه ۱۹۸۰ باز نیاندیشد. اما سی سال پیش از این شوروی از جنبش بومی کمونیستی سرکش و به تفرقه افتاده ای پشتیبانی می کرد که

"زمانى در میان ما سخنورانى بزرگ و اشخاصى که به رموز زندگى و روح انسانى پى برده بودند وجود داشتند."
"هدف ادبیات"، اثر ماکسیم گورکی، متنی است با ادبیت تمام در قالبی داستانی امّا سراسر نظریه و نقد؛ که با همنشینیِ تصویرهای تمثیلیِ زیبا در کنار معانی دقیق، می خواهد نگاهی پرسشگرانه دربارهء هدف ادبیات و رابطه ی نویسنده و خواننده را به مخاطب عرضه کند. ماکسیم گورکی،

اسلاوی ژیژک جزو معدود متفکرانی است که در ایران امروز از او بسیار سخن می رود  و نیز به همان میزان از او کتاب ترجمه می شود و عرصه مجازی به نحوی در تسخیر هواداران اوست . اما در بازار شلوغ مونتاژِ نظریات ، رسانه های مکتوب (نشریات ، ماهنامه ها ،  روزنامه ها ) نه تنها  او را جدی نمی گیرند بلکه حتی او را در حد یک کمدین پائین می آورند ، حقیقتی مدفون ، که از یک طرف  در عرصه مجازی