جمله هایش را با خنده شر وع می کند و آن قدر می خندد که حرف هاش نامفهوم می مانند! کمی خجالتی است و برای گفتگو درباره ی بدن دچار تردید و ترس شده است. مقاومتش را با دادن اعتمادهایی می شکنم و بالاخره راضی می شود تا صحبت کند:
مریم 40 ساله، سومین فرزند یک خانواده ی 9 نفری است. متاهل و یک فرزند دختر دارد. در یکی از شهرک های محله ی یافت آباد تهران

(مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد)—دبیر کل سازمان ملل متحد در پیامی به مناسبت روز جهانی زن ؛8 مارس 2013 برابر با 18 اسفند 1391  اعلام نمود جنایات علیه زنان باید مورد تعقیب قانونی قرار گیرد و هرگز زنان نباید به دلیل سوء رفتاری که در موردشان رخ داده، مورد مجازت قرار گیرند. 

زن و شوهری از طبقه متوسط با دو فرزندشان در حومه یکی از شهرهای آمریکا زندگی میکنند. دهه 1950، زندگی در روال روتین و کسل کننده اش ادامه دارد تا اینکه زن پیشنهاد رفتن به پاریس را مطرح میکند. این پیشنهاد مقارن میشود با ترفیع شوهر در شرکت محل کار. شوهر از رفتن امتناع میکند و ترفیع را به مهاجرت به اروپا ترجیح میدهد. زن که فرزند سوم را حامله است؛ بچه را سقط میکند و به علت

نابرابری جنسیتی همچون دیگر نابرابری‌های اجتماعی ریشه در جهانی‌سازی و تحولات چند دهه‌ی اخیر ندارد و پیش از آن نیز وجود داشته است. اما روند جهانی‌شدن و گفتمان نولیبرالی حاکم بر آن، همچون دیگر عرصه‌های نابرابری، بر نابرابری جنسیتی نیز تأثیر داشته ‌است.
آثار جهانی‌سازی بر زنان پیچیده و اغلب متناقض است. گروهی از پژوهش‌گران، با تأکید بر ابعاد مثبت جهانی‌سازی، معتقدند زنان عمدتاً