سیاست برای عراقی همچون حیوان درنده‏ای است که زخم‏های عمیقی را در جسم و جان ملت ایجاد کرده، زخم‏هایی که درمانی برای آن وجود ندارد. برای همین مدارا و همراهی با این حیوان درنده خو تنها راه حل عقلانی بوده است. حمله کردن به سیاست تنها ناشی از آشفتگی عقلانی است. زیرا در هر صورت حمله بردن به سیاست برای یک عراقی یا خوردن است و یا خورده شدن. پس بهتر است به اهلی کردن آن بپردازد. چرا که در هر صورت این درگیری‏ها برای یک عراقی به دردناکی پایان می‏پذیرد. زیرا  یا روح جمعی ملت دچار زخم ناامیدی و فراموشی می‏گردد و یا جسد بی‏جانی استکه بردستان دیکتاتوری‏های پیروزمند می‏افتد . دیکتاتورهایی که در نهایت تر و خشک را با هم خواهند سوزاند ... مشکل سیاست در عراق اشخاص نیستند ،بلکه ساختاری است که روش‏های فاسد حکومت را فراتر از افراد به بار می‏آورد ... به نظر می‏رسد عراقی‏ها را حیات اجتماعی‏شان گردهم جمع می‏کند و جریانات سیاسی جدایی می‏افکند. این سیاستی است که همواره در عراق حساسیت‏های سطحی قومی، زبانی، دینی و عشیره‏ای را شعله‏ور می‏سازد.

برای خواندن بخش چهارم این پایان نامه در زیر کلیک کنید :

بخش های پیشین:

بخش اول :
http://anthropology.ir/node/16165

بخش دوم :
http://anthropology.ir/node/16175

بخش سوم:
http://anthropology.ir/node/16203

دوست و همکار گرامی

چنانکه از مطالب و مقالات منتشر شده به وسیله «انسان شناسی و فرهنگ» بهره می برید و انتشار آزاد آنها را مفید می دانید، دقت کنید که برای تداوم کار این سایت و خدمات دیگر مرکز انسان شناسی و فرهنگ، در کنار همکاری علمی، نیاز به کمک مالی همه همکاران و علاقمندان وجود دارد. برای اطلاع از چگونگی کمک رسانی و اقدام در این جهت خبر زیر را بخوانید

http://anthropology.ir/node/11294

پیوست: 

Basiri 4.doc