*ارنست مندل، اقتصاددان بلژیکی فقید، نویسندة این مقالة جالب توجه در مورد مسئولیت تاریخی رستة روشنفکران  است. مندل با مبنا قرار دادن سپهری که مربوط به هر روشنفکر است- خواه او به ملت‌های بسیار توسعه‌یافته تعلق داشته باشد یا به کشورهای جهان سوم- به تجزیه و تحلیل نقشی می‌پردازد که روشنفکران باید در وظیفة انقلابی دگرگون ساختن جهان، ایفا کنند. مندل سردبیر مجلة هفتگی La Gauche و دبیر سیاسی کنفدراسیون کارگران بلژیک است. در میان آثار او می‌توان به شکل‌گیری اندیشة اقتصادی کارل مارکس و بررسی اقتصاد سیاسی اشاره کرد.

آیا احزاب انقلابی مانند حزب کارگران سوسیالیست (SWP) که روش سازماندهی لنین و بلشویک‌ها را به کار می‌بندند، همچنان در سدة بیست و یکم کارآیی دارند؟ آلکس کالینیکوس منتقدان را به چالش می‌کشد و استدلال می‌کند که نمی‌توان لنینیسم را کنار گذاشت.

مفهومی است که ما را به افزایش چند جهتی((multi-directional پیوندهای اقتصادی،اجتماعی، فرهنگی و سیاسی که در حال شکل دهی سرتاسر جهان و آگاهی ما از جهان هستند ارجاع می دهد. بدینسان،  جهانی شدن مستلزم فشرده شدن فزاینده ی جهان و آگاهی رشد یابنده ی ما از این فرآیندهاست. در حالی که فشرده شدن جهان می تواند با ملاحظه ی توسعه طلبی نهادهای تجدد(modernity) فهمیده شود ، تشدید بازتابی آگاهی از

یکی از تناقضات ساختار اروپا آنست که کنترل مرز‌ها و هزینه‌های آن بر دوش کشورهای حاشیه‌ای اتحادیه است و البته همین کشور‌ها هم هستند که بیشترین مشکلات را دارند...
آنها را می‌توان از گلی شناخت که به کفش و شلوار‌هایشان چسبیده‌است. در زمستان،رودخانه اوروس(هبروس) خطرناک است و بیشتر مهاجران راه