نمادهایی که در میان مذاهب دیده می‌شوند، تنوع و گوناگونی خاصی دارند. نمادها (مذهبی و غیره) دارای معنای خاصی هستند، اما آنها در عین حال پدیده و امر خاصی هم هستند. آنها کلمات، کنشها و یا اشیایی هستند که برای چیز خاصی به کار گرفته می‌شوند: این نمادها دارای قدرت بوده و حتی ـ از منظر کاربرانشان ـ موثر و مفیدند. اغلب اوقات (ممکن است به خاطر قدرت‌شان اینگونه باشند که ) آنها به هیچ وجه «نماد» در مفهوم رایج و آشنای آن

نمادها برای چیستند؟[1]
به نظر نمی‌رسد اسپربر، اسکوروپسکی و هولی بخواهند این بحث را مطرح کنند که چیزی به عنون نماد وجود ندارد و یا برخی فرهنگ‌ها و مذاهب، از نمادها بعضاً استفاده نمی‌کنند. با این حال آنها نکته‌های قابل تأملی را مطرح کردند، تا در صحبت از نماد دقت و توجه بیشتری به کار ببریم. اول

توضیح: انتشار مجموعه ای از توصیفات مردمنگارانه درباره مجالس دینی زنانه در سایت انسان شناسی و فرهنگ ، در راستای ارائه مجموعه ای از داده های توصیفی از محتوای بخش های نادیده شده دین در جامعه ایرانی است. به نظر می رسد اینکار بیش از آنکه یک امر تحقیقی ساده باشد، یک ضرورت علمی بسیار مهم برای رشته های مطالعات اجتماعی دین است. جامعه شناسی