"عمو سیبیلو"ی میانسال و کم حوصله که برای کسب آرامش و دوری از شلوغی شهر به تازگی به خانه ای جدید در حاشیه ی شهر نقل مکان کرده است با سر و صدای فوتبال بازی پسربچه ها در زمین خالی مقابل خانه اش مواجه می شود در نتیجه میان آن ها کشمکشی طنزگونه درمی گیرد و حاصل این جدال به نفع تثبیت شیطنت های کودکانه تمام می شود.

فیلم روایت دو" شکل زندگی" و در واقع روزمرگی دو "عقلانیت" متفاوت، به معنای دو نوع "ادراک، تفسیر و تعریف هستی شناختی"، در یک شهر است، یکی شکلی از زندگی متعارف شهری، محصول عقلانیت به اصطلاح نرمال، بالغ و البته مسلط شهری امروز تهران، دیگری زندگی با کیفیتی متفاوت، ناشی از عقلانیتی متمایز و  البته به تعبیر پزشکی مدرن: کم توان، معلول و بلوغ نایافته.

پس از گذشت چندین ماه از گرفتن جایزه اسکار و دیگر جوایز ارزشمند توسط "اصغر فرهادی" و فروکش کردن تب این رویدادها و حواشی های آن، اکنون به نظر می رسد فرصت آن فراهم شده که به دور از هیاهوها بتوانیم یکبار دیگر فیلم های این فیلمساز را مورد بررسی قرار دهیم. "فرهادی" فیلمسازی است که حتی جدی ترین منتقدانش در توانایی او برای به تصویر کشیدن داستان هایی جذاب و پر تعلیق که انباشته از ریزبینی های جالب

پیوست: 

farhadi.doc

این کتاب عمده ترین رویکردها را درباره ی تحلیل فیلم و تمایز میان " عامه پسند " و غیر عامه پسند را بر مبنای مواضع نظری  معرفی می کند . در هر فصل از رویکردی مشخص صحبت می شود اما این رویکردها از نظر تاریخی منفصل و قابل تفکیک نیستند . این کتاب کوشیده است تا نقاط اشتراک و هم پوشی های این رویکدها را نشان دهد .

در اغلب فیلم های هالیوودی،خشونت امری ست جسمانی که با فریاد،وحشت،پاشیدن خون،بریده شدن پوست و قطعات بدن و یا با صحنه های مشمئزکننده ی حیوانات و حشرات خود را نشان می دهد.می توان گفت خشونت های بازنمایی شده در فیلم های هالیوودی بازنمایشی فرمی و ظاهری در تصاویر هستند.خشونت های ظاهری که برای تزئین فیلم به وجود می آیند. هدف از نشان دادن این نوع خشونت ها در اکثر فیلم های

رولان بارت در مقاله«مقدمه‌ای بر تحلیل ساختاری روایت» نگاشته‌است که روایت‌ها با همه اشکال بی‌پایان خود در همه زمان‌ها،در همه مکان‌ها و در همه جوامع وجود دارند. از منظر بارت، روایت با تاریخ نوع بشر آغاز می‌شود. این روایت‌ها بنابر انتخاب راوی دو وظیفه عمده را برعهده دارند. اول این‌که جهان را برای ما ملموس‌تر،آشنا‌تر و دست یافتنی‌تر کرده و یا در نگاه دوم بنابر آن‌چه نظریه‌پردازان روس هم‌چون اشکلوفسکی

استیون سودربرگ، کارگردان فیلم «خارج از دید» (با نام اصلی Out of Side و محصول سال 1998 کشور امریکا)، در سال 1963 در آتلانتا به دنیا آمد. وی از سنین نوجوانی و با ساختن فیلم های سوپرهشت سینما را برای خود کشف کرد. اما اولین موفقیت بزرگ سودربرگ در سینما با ساختن اولین فیلم بلندش در سال 1989 با نام «جنسیت، دروغ ها و نوار ویدئو» رخ داد، که وی ایده اش را تنها در هشت روز

کیارستمی کارگردانی نام آشناست. او که متولد 1319 و تحصیل کرده ی رشته ی نقاشی در دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران است، فیلم سازی را با امور سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد. اولین فیلم او با عنوان "نان و کوچه" در سال 1349 ساخته شد(1) و آخرین کار او به نام "مثل یک عاشق" در سال 2012 معرفی شده است.

کارگردان فیلم «راه خانه» (محصول سال 1999 کشور چین، با نام اصلی Wo de fu qin mu qin  و نام انگلیسیThe Road Home ) یکی از فیلم سازان بسیار شناخته شده و پرافتخار جهانی از سینمای کشور چین با نام ژانگ ییمو است. ییمو متولد سال 1951 در ژیانِ شانگهای است. وی در زمینه های کارگردانی، تهیه کنندگی، فیلم نامه نویسی، بازیگری و فیلم برداری در سینما فعالیت داشته است.

 «حوض نقاشی» فیلمی در گونه­ی ملودرام است. ملودرام، در درجه ی اول با احساسات و عواطف تماشاگر سر و کار دارد. شاید بتوان گفت که یک فیلم ملودرام هرقدر این احساسات را به رقت بیشتری بکشد، هرقدر موجب شود که تماشاگر از فرصت تاریکی سالن سینما استفاده کند و بیشتر چشم هایش را خیس اشک کند، ملودرام بهتری خواهد بود. اما این، شاید اولین و پایه ای ترین ویژگی ملودرام باشد. این ویژگی

«زبان» در یک اثر هنری دارای کارکردهای گوناگون است، اما ایرنا ریما مکاریک در کتاب دانش‌نامه نظریه‌های ادبی معاصر می‌نویسد،زبان در هر شکل کارکردی خود وسیله‌ای است که فرمان معنا را در دست دارد. یعنی ما با هر عبارتی که به‌عنوان گفت‌و‌گو یا حتی توصیف صحنه در یک فیلمنامه و یا نمایشنامه مواجه می‌شویم،زبان به‌شکل خودکار ذهن ما را در اختیار می‌گیرد و معناهایی را که نویسنده

نیمرود آنتال(Nimród Antal) متولد سال 1973 در لس آنجلس کالیفرنیاست، اما اصل و نسب مجارستانی دارد. او در سال 1991 به سرزمین مادری بازگشت تا در فرهنگستان فیلم این کشور تحصیل کند و پس از فارغ التحصیلی، شروع به فعالیت در صنعت فیلم و تلویزیون مجارستان کرد. سپس در 2005 به محل تولد خویش، لس آنجلس بازگشت تا موفقیت خود را در این حرفه به شکل گسترده تری امتداد دهد.

شماره سی و ششم فصلنامه سینما و ادبیات (بهار 1392) منتشر شد. پرونده ی سینمای جهان این شماره در بر گیرنده ی یادداشت ها و گفت و گوهایی در خصوص آثار دیوید فینچر کارگردان و سینماگر نوگراست. در بخش سینمای ایران، به سینمای کمدی و طنز در سینمای ایران پرداخته شده است که میزگردی با حضور امید روحانی، مانی حقیقی، پیمان قاسم خانی و رامبد جوان را نیز شامل می شود. در بخش نقد و

فیلم «آخرین نبرد» (به زبان انگلیسیThe Last Battle و به زبان فرانسه Le Dernier Combat)، محصول سال 1983 و اولین ساخته لوک بسون، فیلم ساز مطرح فرانسوی، و به عقیده برخی بهترین فیلم او تا به امروز است:
پس از بروز یک فاجعه نامشخص، گروه‌های کوچک بازماندگان در حالی میان خرابه‌ها زندگی می‌کنند که قدرت تکلم خود را از دست داده‌اند،