هر یک از رشته‌های علمی برای آن‌که تبدیل به یک «رشتهٔ» واقعی شوند و بتوانند زمینه‌ها را برای ایجاد ارتباط با سایر رشته‌ها  فراهم کنند و در عین حال قابلیت آن را بیابند که به رشدی درونی و توسعه و چشم اندازهایی پایدار برای خود برسند، باید از گروهی از شرایط، شخصیت‌ها، نهادها، فرآیندها و ادبیات علمی برخوردار باشند. برای نمونه، دانشگاهیان و کارشناسان و روزنامه‌نگاران تخصصی، کتاب‌های علمی و مجلات ترویجی و

کیارستمی بدون اغراق معروف‌ترین فیلمساز ایران در جهان است که عمری در تجسس درد‌های اجتماعی  و به تصویر درآوردن آن بوده، و بیشتر هم عالم کودکان ـ چه رنجشان در مدرسه و چه مظالم دنیای کار ـ را کاویده است.  کیارستمی به دغدغه‌های تکراری انسانی‌ نگاهی ژرف دارد، به عشق، ناکامی، حسرتِ نبودن، پدیدة مرگ و رفتن.  قدر این فیلمساز و هنرمند و شاعر را هنردوستان غیرایرانی‌ شاید بیشتر می‌دانند. از این رو