|
تاریخ شهادت : روز عاشورا 61 هجري |
محل شهادت :كربلا |
|
مزار شهید :كربلا |
«اسلم» فرزند «عمرو تركي» غلام و كاتب امام حسين (ع) بود. او فضايل درخشاني داشت به طوريكه قاري قرآن و عالم ادبيات عرب و از شيعيان مخلص محسوب مي‌شده است. سيد الشهداء زمانيكه هنوز در مدينه زندگي مي‌كرد او را به فرزندش علي بن الحسين (ع) بخشيد. اسلم از مدينه تا كربلا در خدمت امام (ع) بود تا اينكه در روز عاشورا از ايشان اجازه جهاد خواست. حضرت در پاسخ او فرمودند: «از علي بن الحسين (ع) اجازه بگير.» مدتي نگذشت كه او با اجازه امام سجاد (ع) عازم ميدان جهاد شد و فرمود: «دريا از ضربت نيزه و شمشير من آتش مي‌گيرد و هوا از تيرهاي من پر مي شود زمانيكه من شمشيرم را در دست مي‌گيرم، دل مرد بدخواه را مي‌شكافد.»
هنگامي كه اسلم در ميدان نبرد مشغول جهاد با كفار بود امام سجاد (ع) نگران از كنار پرده خيمه به او مي‌نگريست. اسلم به نزد امام (ع) بازگشت و براي آخرين مرتبه با حضرت وداع نمود. جراحات زياد و عطش بسيار توانش را بريده بود اما همچنان مقاومت مي‌كرد. ناگهان پيكر خسته اسلم بر زمين افتاد. سيدالشهداء سراسيمه خود را به كنار او رساند و چهره مبارك خود را بر گونه او گذاشت. اسلم چشمان خود را باز كرد و با تبسم گفت: «كيست همچون من كه فرزند رسول خدا (ص) صورت به صورتش نهاده باشد.» سرانجام سرباز وفادار اباعبدالله در روز عاشورا سال 61 ه.ق شهد شيرين شهادت را نوشيد و به لقاء الله پيوست.
منبع:كتاب شهداي انقلاب كربلا، منتهي الآمال ج 1
|