ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| (ไม่แสดง 6 รุ่นระหว่างกลางโดยผู้ใช้ 4 คน) | |||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{Infobox officeholder |
{{Infobox officeholder |
||
| honorific-prefix = |
| honorific-prefix = |
||
| name = ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ |
| name = ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์<br>{{small|Charles Maurice de Talleyrand-Périgord}} |
||
| honorific-suffix = |
| honorific-suffix = |
||
| image = |
| image = Talleyrand_02.jpg |
||
| image_size = 200px |
| image_size = 200px |
||
| caption = |
| caption = |
||
| บรรทัด 12: | บรรทัด 12: | ||
| term_end = 26 กันยายน 1815 |
| term_end = 26 กันยายน 1815 |
||
| predecessor = '''สถาปนาตำแหน่ง''' <br>([[โฌแซ็ฟ ฟูเช|ฟูเช]] ในตำแหน่งประธานฝ่ายบริหาร) |
| predecessor = '''สถาปนาตำแหน่ง''' <br>([[โฌแซ็ฟ ฟูเช|ฟูเช]] ในตำแหน่งประธานฝ่ายบริหาร) |
||
| successor = [[ |
| successor = [[อาร์ม็อง-แอมานุแอล ดูว์ แปลซี เดอ รีเชอลีเยอ]] |
||
| birth_date = {{Birth date|1754|2|2|df=y}} |
| birth_date = {{Birth date|1754|2|2|df=y}} |
||
| birth_place = [[ปารีส]] [[ราชอาณาจักรฝรั่งเศส]] |
| birth_place = [[ปารีส]] [[ราชอาณาจักรฝรั่งเศส]] |
||
| death_date = {{Death date and age|1838|5|17|1754|2|2|df=y}} |
| death_date = {{Death date and age|1838|5|17|1754|2|2|df=y}} |
||
| death_place = [[ปารีส]] |
| death_place = [[ปารีส]] [[ราชาธิปไตยเดือนกรกฎาคม]] |
||
| nationality = |
| nationality = |
||
| party = |
| party = |
||
| บรรทัด 28: | บรรทัด 28: | ||
}} |
}} |
||
'''ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์''' ({{lang-fr|Charles Maurice de Talleyrand-Périgord}}) หรือ '''เจ้าชายแห่งเบแนว็อง''' (Prince de Bénévent) เป็นนักการเมือง, นักการทูตและพระชาวฝรั่งเศส หลังจากจบการศึกษาด้านเทววิทยา ในปี 1780 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งพระราชาคณะ และเป็นผู้แทนของราชสำนักในการปกครองสังฆมณฑลคาทอลิกในฝรั่งเศส เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในราชสำนักฝรั่งเศส และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศหรือตำแหน่งทางการทูตที่สำคัญหลายครั้ง ระยะเวลารับราชการของเขากินเวลายาวนานตั้งแต่ราชสมัยของ[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 16]] ผ่านช่วง[[การปฏิวัติฝรั่งเศส]]เข้าสู่รัชกาล |
'''ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์''' ({{lang-fr|Charles Maurice de Talleyrand-Périgord}}) หรือได้รับยศในปี 1806 เป็น '''เจ้าชายแห่งเบแนว็อง''' (Prince de Bénévent) เป็นนักการเมือง, นักการทูตและพระชาวฝรั่งเศส หลังจากจบการศึกษาด้านเทววิทยา ในปี 1780 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งพระราชาคณะ และเป็นผู้แทนของราชสำนักในการปกครองสังฆมณฑลคาทอลิกในฝรั่งเศส เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในราชสำนักฝรั่งเศส และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศหรือตำแหน่งทางการทูตที่สำคัญหลายครั้ง ระยะเวลารับราชการของเขากินเวลายาวนานตั้งแต่ราชสมัยของ[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 16]] ผ่านช่วง[[การปฏิวัติฝรั่งเศส]]เข้าสู่รัชกาล[[จักรพรรดินโปเลียนที่ 1|จักรพรรดินโปเลียน]] และสิ้นสุดในรัชกาล[[พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1]] |
||
ตาแลร็องเป็นมันสมองด้านการทูตในช่วงที่นโปเลียนเรืองอำนาจและฝรั่งเศสสามารถพิชิตดินแดนมากมายในทวีปยุโรป แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว งานของตาแลร็องคืองานด้านสันติภาพ โดยการเจรจาสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับประเทศต่างๆ อาทิ เขาสามารถเจรจาสงบศึกกับออสเตรียในปี 1801 ผ่าน[[สนธิสัญญาลูว์เนวีล]] และกับอังกฤษในปี 1802 ผ่าน[[สนธิสัญญาอาเมียง]] แม้ตาแลร็องจะไม่สามารถยับยั้งสงครามให้ปะทุขึ้นมาใหม่ในปี 1803 แต่ก่อนปี 1805 เขาสามารถโน้มน้าวนโปเลียนไม่ให้ทำสงครามกับออสเตรีย, ปรัสเซีย และ รัสเซีย แม้เขาจะลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1807 แม้ตาแลร็องยังคงได้รับความเชื่อใจจากนโปเลียน แต่เขาร่วมวางแผนอย่างลับๆเพื่อสกัดนโปเลียนโดยการเจรจาลับกับซาร์[[อเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซีย]]และรัฐมนตรีเมทเทอร์นิชของออสเตรีย จนกระทั่งเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814 ตาแลร็องเข้ามารับผิดชอบด้านการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงตามหลักกฎหมาย นอกจากนี้ ตาแลร็องยังมีบทบาทสำคัญใน[[การประชุมใหญ่แห่งเวียนนา]]ระหว่างปี 1814-15 ด้วย |
ตาแลร็องเป็นมันสมองด้านการทูตในช่วงที่นโปเลียนเรืองอำนาจและฝรั่งเศสสามารถพิชิตดินแดนมากมายในทวีปยุโรป แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว งานของตาแลร็องคืองานด้านสันติภาพ โดยการเจรจาสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับประเทศต่างๆ อาทิ เขาสามารถเจรจาสงบศึกกับออสเตรียในปี 1801 ผ่าน[[สนธิสัญญาลูว์เนวีล]] และกับอังกฤษในปี 1802 ผ่าน[[สนธิสัญญาอาเมียง]] แม้ตาแลร็องจะไม่สามารถยับยั้งสงครามให้ปะทุขึ้นมาใหม่ในปี 1803 แต่ก่อนปี 1805 เขาสามารถโน้มน้าวนโปเลียนไม่ให้ทำสงครามกับออสเตรีย, ปรัสเซีย และ รัสเซีย แม้เขาจะลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1807 แม้ตาแลร็องยังคงได้รับความเชื่อใจจากนโปเลียน แต่เขาร่วมวางแผนอย่างลับๆเพื่อสกัดนโปเลียนโดยการเจรจาลับกับซาร์[[อเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซีย]]และรัฐมนตรีเมทเทอร์นิชของออสเตรีย จนกระทั่งเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814 ตาแลร็องเข้ามารับผิดชอบด้านการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงตามหลักกฎหมาย นอกจากนี้ ตาแลร็องยังมีบทบาทสำคัญใน[[การประชุมใหญ่แห่งเวียนนา]]ระหว่างปี 1814-15 ด้วย |
||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
* {{cite book | author=Bernard, J.F. | title=Talleyrand: A Biography | publisher=Putnam | publication-place=New York | year=1973 | isbn=0-399-11022-4}}; major scholarly biography |
* {{cite book | author=Bernard, J.F. | title=Talleyrand: A Biography | url=https://archive.org/details/talleyrand00jack | publisher=Putnam | publication-place=New York | year=1973 | isbn=0-399-11022-4}}; major scholarly biography |
||
* Brinton, Crane. '' Lives of Talleyrand'' (1936), 300pp scholarly study |
* Brinton, Crane. '' Lives of Talleyrand'' (1936), 300pp scholarly study |
||
* {{cite book | author=Cooper, Duff | title=Talleyrand | publisher=Harper | publication-place=New York| year=1932 |isbn=0802137679}} |
* {{cite book | author=Cooper, Duff | title=Talleyrand | publisher=Harper | publication-place=New York| year=1932 |isbn=0802137679}} |
||
* Ferraro, Guglielmo. ''The Reconstruction of Europe: Talleyrand and the Congress of Vienna, 1814–1815'' (1941) |
* Ferraro, Guglielmo. ''The Reconstruction of Europe: Talleyrand and the Congress of Vienna, 1814–1815'' (1941) |
||
* {{cite book | author=Lawday, David | title= Napoleon's Master: A Life of Prince Talleyrand |
* {{cite book | author=Lawday, David | title= Napoleon's Master: A Life of Prince Talleyrand |
||
| publisher=Jonathan Cape | publication-place=London | year =2006 | isbn=978-0-224-07366-0}} |
| url=https://archive.org/details/napoleonsmasterl0000lawd | publisher=Jonathan Cape | publication-place=London | year =2006 | isbn=978-0-224-07366-0}} |
||
* Orieux, Jean. ''Talleyrand: The Art of Survival'' (1974) 677pp; scholarly biography |
* Orieux, Jean. ''Talleyrand: The Art of Survival'' (1974) 677pp; scholarly biography |
||
| ⚫ | |||
{{Birth|1754}}{{Death|1838}} |
{{Birth|1754}}{{Death|1838}} |
||
| บรรทัด 52: | บรรทัด 51: | ||
[[หมวดหมู่:บุคคลจากปารีส]] |
[[หมวดหมู่:บุคคลจากปารีส]] |
||
[[หมวดหมู่:บุคคลในการปฏิวัติฝรั่งเศส]] |
[[หมวดหมู่:บุคคลในการปฏิวัติฝรั่งเศส]] |
||
| ⚫ | |||
รุ่นแก้ไขปัจจุบันเมื่อ 22:25, 5 มีนาคม 2566
ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ Charles Maurice de Talleyrand-Périgord | |
|---|---|
 | |
| นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส | |
| ดำรงตำแหน่ง 9 กรกฎาคม 1815 – 26 กันยายน 1815 | |
| กษัตริย์ | พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 |
| ก่อนหน้า | สถาปนาตำแหน่ง (ฟูเช ในตำแหน่งประธานฝ่ายบริหาร) |
| ถัดไป | อาร์ม็อง-แอมานุแอล ดูว์ แปลซี เดอ รีเชอลีเยอ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1754 ปารีส ราชอาณาจักรฝรั่งเศส |
| เสียชีวิต | 17 พฤษภาคม ค.ศ. 1838 (84 ปี) ปารีส ราชาธิปไตยเดือนกรกฎาคม |
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
| วิชาชีพ | มุขนายก, นักการทูต |
| ลายมือชื่อ |  |
| *สาราณุกรมชีวประวัติโลก และ สารานุกรมคาทอลิก ให้ข้อมูลว่าเกิดเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ | |
ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ (ฝรั่งเศส: Charles Maurice de Talleyrand-Périgord) หรือได้รับยศในปี 1806 เป็น เจ้าชายแห่งเบแนว็อง (Prince de Bénévent) เป็นนักการเมือง, นักการทูตและพระชาวฝรั่งเศส หลังจากจบการศึกษาด้านเทววิทยา ในปี 1780 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งพระราชาคณะ และเป็นผู้แทนของราชสำนักในการปกครองสังฆมณฑลคาทอลิกในฝรั่งเศส เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในราชสำนักฝรั่งเศส และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศหรือตำแหน่งทางการทูตที่สำคัญหลายครั้ง ระยะเวลารับราชการของเขากินเวลายาวนานตั้งแต่ราชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ผ่านช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสเข้าสู่รัชกาลจักรพรรดินโปเลียน และสิ้นสุดในรัชกาลพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1
ตาแลร็องเป็นมันสมองด้านการทูตในช่วงที่นโปเลียนเรืองอำนาจและฝรั่งเศสสามารถพิชิตดินแดนมากมายในทวีปยุโรป แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว งานของตาแลร็องคืองานด้านสันติภาพ โดยการเจรจาสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับประเทศต่างๆ อาทิ เขาสามารถเจรจาสงบศึกกับออสเตรียในปี 1801 ผ่านสนธิสัญญาลูว์เนวีล และกับอังกฤษในปี 1802 ผ่านสนธิสัญญาอาเมียง แม้ตาแลร็องจะไม่สามารถยับยั้งสงครามให้ปะทุขึ้นมาใหม่ในปี 1803 แต่ก่อนปี 1805 เขาสามารถโน้มน้าวนโปเลียนไม่ให้ทำสงครามกับออสเตรีย, ปรัสเซีย และ รัสเซีย แม้เขาจะลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1807 แม้ตาแลร็องยังคงได้รับความเชื่อใจจากนโปเลียน แต่เขาร่วมวางแผนอย่างลับๆเพื่อสกัดนโปเลียนโดยการเจรจาลับกับซาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซียและรัฐมนตรีเมทเทอร์นิชของออสเตรีย จนกระทั่งเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814 ตาแลร็องเข้ามารับผิดชอบด้านการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงตามหลักกฎหมาย นอกจากนี้ ตาแลร็องยังมีบทบาทสำคัญในการประชุมใหญ่แห่งเวียนนาระหว่างปี 1814-15 ด้วย
อ้างอิง[แก้]
- Bernard, J.F. (1973). Talleyrand: A Biography. New York: Putnam. ISBN 0-399-11022-4.; major scholarly biography
- Brinton, Crane. Lives of Talleyrand (1936), 300pp scholarly study
- Cooper, Duff (1932). Talleyrand. New York: Harper. ISBN 0802137679.
- Ferraro, Guglielmo. The Reconstruction of Europe: Talleyrand and the Congress of Vienna, 1814–1815 (1941)
- Lawday, David (2006). Napoleon's Master: A Life of Prince Talleyrand. London: Jonathan Cape. ISBN 978-0-224-07366-0.
- Orieux, Jean. Talleyrand: The Art of Survival (1974) 677pp; scholarly biography
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |